#anonimowemirkowyznania Powiem wam tak, jestem jakimś #!$%@? mixem. W podstawówce byłem samcem alfa, wszystkie loszki na mnie leciały, byłem prowodyrem do gnębienia jednej dziewczyny (nie piszcie, mam wyrzuty sumienia do dzisiaj z tego powodu). W gimnazjum uzależniłem się od gry i nie że byłem gnębiony ale totalnie olewany przez wszystkich, nikt mnie nigdzie nie zapraszał miałem trądzik i ogólnie zero znajomych czyli klasyczny, książkowy przegryw. W liceum/na studiach znowu role sie odwrociły - zainteresowałem się muzyką i stałem sie popularną osobą, moje beaty były na legalnych wydawnictwach, miałem znajomych raperów i to nie z pierwszej łapanki, byłem postacią znaną, szanowaną na dzielnicy i nie tylko miałem multum znajomych. Ale przerosło mnie to, psycha mi siadła i odpuściłem (a może nie byłem na tyle dobry. ciężko stwierdzić). Następnie poszedłem do korpo do fajnej branży no i na fajnym poziomie sobie żyje, tylko odkąd przestałem robić muzę totalnie znowu wszyscy mnie olali a ja kupiłem kompa i znowu wpakowałem się w gierkę tym razem inną. Do tego jestem uzalezniony od zioła. Mam dziewczynę ale moje życie wygląda tak, że prawie w ogóle nie wychodzę z domu. Nie mam praktycznie znajomych. Dodam też, że mam jakiś niebywały talent, że czego sie nie dotknę to jestem w tym dobry. Zaczynając od muzyki, do pracy jak poszedłem tez szybko awansowałem i wygrywam jakieś konkursy ogólnopolskie i to na tzw. wyjebce. Nieważne nie wiem po co to pisze, powiem wam że bycie takim wygrywo-przegrywem to najgorsze co może być bo jak u testovirona ta pomarańczka (normalne życie bez fobii i żółci) jak już jest blisko mnie jest mi zabierana i znowu #!$%@? się w jakąś totalną otchłań. Może wy ocenicie czy jestem wygrywem, przegrywem czy może normalsem. Bo ja sam nie wiem. #przegryw
Powiem wam tak, jestem jakimś #!$%@? mixem. W podstawówce byłem samcem alfa, wszystkie loszki na mnie leciały, byłem prowodyrem do gnębienia jednej dziewczyny (nie piszcie, mam wyrzuty sumienia do dzisiaj z tego powodu). W gimnazjum uzależniłem się od gry i nie że byłem gnębiony ale totalnie olewany przez wszystkich, nikt mnie nigdzie nie zapraszał miałem trądzik i ogólnie zero znajomych czyli klasyczny, książkowy przegryw. W liceum/na studiach znowu role sie odwrociły - zainteresowałem się muzyką i stałem sie popularną osobą, moje beaty były na legalnych wydawnictwach, miałem znajomych raperów i to nie z pierwszej łapanki, byłem postacią znaną, szanowaną na dzielnicy i nie tylko miałem multum znajomych. Ale przerosło mnie to, psycha mi siadła i odpuściłem (a może nie byłem na tyle dobry. ciężko stwierdzić). Następnie poszedłem do korpo do fajnej branży no i na fajnym poziomie sobie żyje, tylko odkąd przestałem robić muzę totalnie znowu wszyscy mnie olali a ja kupiłem kompa i znowu wpakowałem się w gierkę tym razem inną. Do tego jestem uzalezniony od zioła. Mam dziewczynę ale moje życie wygląda tak, że prawie w ogóle nie wychodzę z domu. Nie mam praktycznie znajomych. Dodam też, że mam jakiś niebywały talent, że czego sie nie dotknę to jestem w tym dobry. Zaczynając od muzyki, do pracy jak poszedłem tez szybko awansowałem i wygrywam jakieś konkursy ogólnopolskie i to na tzw. wyjebce. Nieważne nie wiem po co to pisze, powiem wam że bycie takim wygrywo-przegrywem to najgorsze co może być bo jak u testovirona ta pomarańczka (normalne życie bez fobii i żółci) jak już jest blisko mnie jest mi zabierana i znowu #!$%@? się w jakąś totalną otchłań. Może wy ocenicie czy jestem wygrywem, przegrywem czy może normalsem. Bo ja sam nie wiem.
#przegryw
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
ID: #6278f7aeb2e4a3f18943c967
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: LeVentLeCri
Doceń mój czas włożony w projekt i przekaż darowiznę