[wiecejszatana]

Wbrew bogom, czyli od magii i religii do metody naukowej... i z powrotem - prof. Krzysztof Dołowy,
Książkę czyta się z podobną przyjemnością do #harari.

#astronomia #nauka #bekazkatoli #ksiazki #literatura #racjonalizm #wolnosciodreligii #czytajzszatanem #chrzescijanstwo #kosciol #nauka #kryminalnahistoriachrzescijanstwa #fragment #cyctat #historia

Ptolemeusz i Almagest

Klaudiusz Ptolemeusz (II w. n.e.) był ostatnim wielkim greckim astronomem starożytności. Imię Klaudiusz sugeruje, że był obywatelem rzymskim. Nie jesteśmy pewni, kiedy się urodził i umarł. Wiemy tylko, że w swym najbardziej znanym dziele, Almagescie, opisywał obserwacje astronomiczne wykonane w latach 127-141 n.e., z czego można sądzić, że urodził się po 100 roku ne. A ponieważ po Almageście stworzył też kilka innych dzieł, można szacować, że żył przynajmniej do 165 r. n.e. Ptolemeusz oparł swój model na modelu żyjącego trzy wieki wcześniej Hipparcha. Niektórzy twierdzą wręcz, że po prostu przepisał i uzupełnił jego prace, trudno to jednak potwierdzie, ponieważ do naszych czasów żadne nie przetrwały i znamy je tylko z dziel Ptolemeusza, który je obszernie cytował. Pto- lemeusz do modelu Hipparcha wprowadził dodatkową komplikację. Ten używał do opisu ruchu planet dwóch okręgów (obwodów dwóch sfer) - dużego dyferentu i małego epicyklu, którego środek był umieszczony na brzegu dyferentu. Zgodnie z postulatem Platona oba obracały się ze stałą, choć różną, prędkością. Ziemia w hipparchowym modelu nie znajduje się w środku Wszechświata, ale jest prze sunięta nieco w bok. U Ptolemeusza natomiast dodatkowo obserwowana pred kość kątowa dyferentu i epicyklu jest stała, ale tylko pod warunkiem, że patrzymy na planetę nie ze środka dyferentu ani nie z Ziemi, lecz z jeszcze innego punktu w przestrzeni zwanego ekwantem czyli z punktu w którym mógł przebywać tylko Demiurg. Ptolemeusz odszedł bardzo daleko od modelu Platona, choć nie odwa żył się na odrzucenie jego podstawy, czyli założenia, że planety poruszają się po okręgu ze stałą prędkością. Natomiast wyraźnie zależało mu na zgodności modelu z obserwacjami astronomicznymi. Opisał swój model w fundamentalnym dziele Megale syntaxis (Wielki zbiór), znanym również pod nazwą Mathematikes Synta xeos (czyli Matematyczny zbiór - w starożytności „matematyczny" oznaczało to samo, co astronomiczny"). Dzieło to zostało przetłumaczone na arabski w VIII wieku naszej ery jako Kitāb al-majisti, a w XII wieku (tysiąc lat po powstaniu!) przełożono je z arabskiego na łacinę. Almagest - pod tą nazwą dzieło Ptolemeusza weszło do nauki europejskiej - to zbitka z greckiego megale (wielki) i jego arabskiego odpowiednika al majisti. W Almageście autor precyzyjnie opisał ruchy planet i położenia gwiazd w przeszłości i w przyszłości. Jego tablice astronomiczne opisujące położenia planet były na tyle dokładne, że używano ich przez kolej ne tysiąc pięćset lat. Tylko co pewien czas wymagały wprowadzenia niewielkich korekt spowodowanych ruchem precesyjnym Ziemi

dla przypomnienia:
5 marca 1616 decyzją Świętego Oficjum De revolutionibus KOPERNIKA i wszystkie inne prace mówiące o ruchu Ziemi (jako realnym zjawisku, a nie tylko instrumentalnie traktowanej hipotezie), w tym dzieła Keplera, zostały umieszczone na Indeksie Ksiąg Zakazanych (wikipedia), a kilka lat później (około 1633) zaczęły się problemy Galileusza.


https://cedewu.pl/Wbrew-bogom-czyli-od-magii-i-religii-do-metody-naukowej-i-z-powrotem-p2746

[Shashek]

@wiecejszatana: jeśli czyta się podobnie do książek pisanych przez Harariego to juz mnie kupił :v co jak co, ale czytelnika zaciekawić swoim piórem potrafi