BRUKSIZM - zaburzenie, z którego istnienia i posiadania większość nie zdaje sobie sprawy.
Bruksizm dotyczy nawet 30% populacji (niektórzy autorzy podają, że miejscami może dochodzić nawet do 60%). Nieleczony może prowadzić do poważnych powikłań, m.in. trwałego uszkodzenia zębów i dziąseł, przewlekłego bólu głowy o dużym nasileniu czy bólu mięśni twarzy, a także zaburzeń w stawie skroniowo - żuchwowym.
Bruksizm definiujemy jako nawykową, niekontrolowaną aktywność mięśni żucia. Może ona przyjąć postać wzmożonego napięcia mięśni żucia czy też zaciskania zębów i zgrzytania nimi. Wyróżnia siębruksizm dzienny (centryczny), czyli zaciskanie zębów w ciągu dnia oraz bruksizm nocny (ekscentryczny), który polega na zaciskaniu i zgrzytaniu zębami w trakcie snu.
W przypadku bruksizmu dziennego nie występuje zgrzytanie zębami, jedynie zaciskanie. U jego podłoża leży stres, który wywołuje nadmierne napięcie emocjonalne i aktywność mięśniową. Bruksizm ekscentryczny (nocny) charakteryzuje się zgrzytaniem zębami i mimowolnie wykonywanymi ruchami podczas snu.
Wewnątrzustne objawy bruksizmu to: • zmiany występujące w uzębieniu – patologiczne starcie zębów, pęknięcia szkliwa, ubytki klinowe, dolegliwości o charakterze zapalenia miazgi, • zmiany występujące w przyzębiu – odsłonięcie szyjek zębowych, przemieszczenie oraz rozchwianie zębów, • zmiany w obrębie języka, policzków i błony śluzowej – maceracja i anemizacja śluzówki w linii zgryzu (linea alba). Przewlekłe przygryzanie (drażnienie) śluzówki policzków może prowadzić do rozwoju nowotworu.
Zewnątrzustne objawy bruksizmu to: • zaburzenia w mięśniach żucia – bolesność dotykowa i zwiększone napięcie mięśni żwaczy oraz innych mięśni głowy (najbardziej manifestujące się objawy), • w zaawansowanych stanach występuje charakterystyczna kwadratowa twarz • zaburzenia w stawie skroniowo-żuchwowym – trzaski, trzeszczenia, tarcie, ból, przemieszczenia krążka oraz zaburzenia ruchomości i nawykowe zwichnięcia głowy żuchwy, • zaburzenia w obrębie twarzy i głowy, • zaburzenia w narządzie wzroku i słuch.
Objawom miejscowym mogą towarzyszyć takie symptomy jak: •chroniczne zmęczenie, • wyczerpanie organizmu i dyskomfort psychiczny, •sztywność karku, •bóle kręgosłupa, • parastazje mięśni szyi, karku, barku, • zaburzenia snu, • trudności z oddychaniem.
Etiopatogeneza bruksizmu nadal nie została wyjaśniona. Wśród przyczyn bruksizmu wyróżnia się: • urazy zgryzowe, • wady zgryzu, • czynniki genetyczne, • stres, • lęk • czynniki pochodzenia ośrodkowego (zaburzenia w zakresie neurotransmiterów i zwojów podstawnych, zmiany organiczne i czynnościowe układu nerwowego).
W tym roku doszło do małego „przełomu”. Badacze wykazali w pierwszym takim badaniu klinicznym, iż bruksizm senny jest zjawiskiem uwarunkowanym genetycznie, związanym z nieprawidłową funkcją przekaźników nerwowych w centralnym układzie nerwowym.
Wyodrębnili wariant genu kodującego receptor dla serotoniny (HTR2A) – często określanej mianem hormonu szczęścia. Receptor ten odpowiada m.in. za regulację nastroju, a w szczególności - uczucie lęku i niepokoju. Co ciekawe, badanie również wykazało, iż określony wariant genu kodującego receptor dla dopaminy (DRD1), odpowiedzialnej między innymi za odczuwanie bólu, funkcje poznawcze, motoryczne (napęd ruchowy, koordynację oraz napięcie mięśni) i procesy emocjonalne, może sprzyjać wyższemu ryzyku wystąpienia bruksizmu sennego.
Już wcześniejsze badania dowodziły, żechorzy z bruksizmem reprezentują określony typ behawioralny – są to osoby bojaźliwe, o niskim poczuciu własnej wartości, zamartwiające się, nieufne oraz agresywne. Inni autorzy na pierwszy plan wysuwali takie cechy jak: • nastawienie na osiągnięcie sukcesu, • uleganie presji czasu, • chęć do rywalizacji, • wysoki poziom ambicji, • wrogość.
Do tej pory nie są znane metody leczenia, które na stałe hamują zjawisko bruksizmu. Konieczna jest poprawa warunków zgryzowych, w tym m.in.: korekta zbyt wysokich wypełnień, usunięcie urazów zgryzowych, odciążenie zębów i uzyskanie odpowiedniego stopnia rozciągnięcia mięśni, co przyczynia się do poprawy jakości życia.
Każdego pacjenta powinno się skierować do psychologa.
W przypadku bruksizmu dziennego leczenie opiera się na uświadomieniu pacjentowi występowania parafunkcji i konieczności kontrolowania nadmiernego napinania mięśni i zaciskania zębów (np. poprzez trzymanie języka między zębami, co oducza zaciskania). Pozytywne efekty przynosi stosowanie technik relaksacyjnych. Zaleca się wykonywanie w ciągu dnia ćwiczeń mięśniowo-stawowych w odpowiedniej kolejności: 1.ustawienie żuchwy w pozycji swobodnej, 2.ruch doprzedni do pozycji tête-à-tête (czyli złączenia siekaczy), 3.mocne zaciśnięcie, 4.maksymalne odwodzenie żuchwy, 5.powrót do pozycji wyjściowej.
Czynności te należy wykonywać trzy razy w ciągu dnia w pozycji rozluźnionej i bez pokonywania oporu bólowego
Podstawą leczenia bruksizmu nocnego są szyny zgryzowe. Ich działanie polega na mechanicznej ochronie tkanek zębów, a także efekcie placebo i zmianach nawyków pacjenta. Ponadto prowadzą do relaksacji i odpowiedniego rozciągnięcia mięśni, spadku elektromiograficznej aktywności i zmniejszenia wartości sił zgryzowych. Ponadto zastosowanie szyny powoduje usunięcie przeszkód okluzyjnych oraz umożliwia repozycję głów żuchwy, dzięki czemu eliminowane są nawykowe, szkodliwe kontakty zębowe. Powszechnie najlepiej sprawdzają się szyny typu Michigan i płytka nagryzowa Sveda. Szyna Michigan jest polimeryzowana na gorą-co, przezroczysta i obejmuje wszystkie zęby szczęki. Ma ona płaskie powierzchnie okluzyjne, a także stro-me powierzchnie na kłach, co uniemożliwia kontakty po stronie balansującej i prowadzenie zębów przed-nich. Płytka nagryzowa Sveda pokrywa podniebienie i ma płaską, znajdującą się za górnymi siekaczami i kłami powierzchnię nagryzową, która umożliwia kontakt z przednimi zębami dolnymi.
Inną skuteczną metodą leczenia bruksizmu jest stosowanie akrylowej płytki podjęzykowej wg Włocha, która obustronnie pokrywa dojęzykowe powierzchnie zębów dolnych, co z kolei powoduje odruchowe wysunięcie żuchwy i rozciągnięcie mięśni żucia.
W terapii farmakologicznej znalazły zastosowanie: • zmniejszające napięcie mięśniowe i działające przeciwlękowo benzodiazepiny (np. Klonazepam), • prekursory katecholamin, • β-blokery (np. Propranolol), • agoniści receptorów α (np. Klonidyna), • antydepresanty (np. Amitryptylina i SSRI).
Inną metodą leczenia, która wykazała korzystne działanie, jest toksyna botulinowa. Mechanizm jej działania polega na blokowaniu uwalniania acetylocholiny, co prowadzi do rozluźnienia mięśni. Zabieg wykonywany jest przez lekarza i polega na wprowadzeniu botoksu w docelowe miejsce. Rezultat widoczny jest po około tygodniu, a utrzymuje się do pół roku – po tym czasie należy powtórzyć procedurę. W celu podtrzymania trwałego efektu zabieg należy powta-rzać dwa razy do roku. Terapia botuliną stosowana jest równocześnie w terapii szczękościsku i hipertrofii mięśnia żwacza i mięśnia skroniowego.
Oprócz tego stosuje się terapię behawioralną. Jej główne założenia to: • relaksacji umysłu, • zmianie trybu życia, • przestrzeganiu higieny snu, • eliminacji szkodliwych nawyków (np. spożywania kofeiny i innych środków psychoaktywnych przed snem).
Zdjęcie poniżej przedstawia efekty jakie można osiągnąć dzięki terapii botuliną.
@SkrytyZolw: xD? trashtalk. Problem, jest z nadmiernym cisnieniem, który oddziałuje, na reszte (najbardziej na szyje, szczęke). Na żuchwę, również. Reszte, ustaliłaś sobie sama.
@jadewtrzyzer0cztery: O czym ty mówisz, jakim ciśnieniu i gdzie powstającym? Opieram się na badaniach naukowych i podręcznikach obowiązujących choćby do egzaminu państwowego i specjalizacyjnego, więc wszystkie powyższe informacje są sprawdzone.
@sadwykopek: Żuchwa jak już. U kobiety - nie bardzo. U mężczyzny może tak, ale nie zmienia to faktu, że jest to stan nieprawidłowy, wiążący się często z dolegliwościami bólowymi znacznie pogarszającymi jakość życia.
Bruksizm dotyczy nawet 30% populacji (niektórzy autorzy podają, że miejscami może dochodzić nawet do 60%). Nieleczony może prowadzić do poważnych powikłań, m.in. trwałego uszkodzenia zębów i dziąseł, przewlekłego bólu głowy o dużym nasileniu czy bólu mięśni twarzy, a także zaburzeń w stawie skroniowo - żuchwowym.
Bruksizm definiujemy jako nawykową, niekontrolowaną aktywność mięśni żucia. Może ona przyjąć postać wzmożonego napięcia mięśni żucia czy też zaciskania zębów i zgrzytania nimi. Wyróżnia siębruksizm dzienny (centryczny), czyli zaciskanie zębów w ciągu dnia oraz bruksizm nocny (ekscentryczny), który polega na zaciskaniu i zgrzytaniu zębami w trakcie snu.
W przypadku bruksizmu dziennego nie występuje zgrzytanie zębami, jedynie zaciskanie. U jego podłoża leży stres, który wywołuje nadmierne napięcie emocjonalne i aktywność mięśniową. Bruksizm ekscentryczny (nocny) charakteryzuje się zgrzytaniem zębami i mimowolnie wykonywanymi ruchami podczas snu.
Wewnątrzustne objawy bruksizmu to:
• zmiany występujące w uzębieniu – patologiczne starcie zębów, pęknięcia szkliwa, ubytki klinowe, dolegliwości o charakterze zapalenia miazgi,
• zmiany występujące w przyzębiu – odsłonięcie szyjek zębowych, przemieszczenie oraz rozchwianie zębów,
• zmiany w obrębie języka, policzków i błony śluzowej – maceracja i anemizacja śluzówki w linii zgryzu (linea alba). Przewlekłe przygryzanie (drażnienie) śluzówki policzków może prowadzić do rozwoju nowotworu.
Zewnątrzustne objawy bruksizmu to:
• zaburzenia w mięśniach żucia – bolesność dotykowa i zwiększone napięcie mięśni żwaczy oraz innych mięśni głowy (najbardziej manifestujące się objawy),
• w zaawansowanych stanach występuje charakterystyczna kwadratowa twarz
• zaburzenia w stawie skroniowo-żuchwowym – trzaski, trzeszczenia, tarcie, ból, przemieszczenia krążka oraz zaburzenia ruchomości i nawykowe zwichnięcia głowy żuchwy,
• zaburzenia w obrębie twarzy i głowy,
• zaburzenia w narządzie wzroku i słuch.
Objawom miejscowym mogą towarzyszyć takie symptomy jak:
• chroniczne zmęczenie,
• wyczerpanie organizmu i dyskomfort psychiczny,
• sztywność karku,
• bóle kręgosłupa,
• parastazje mięśni szyi, karku, barku,
• zaburzenia snu,
• trudności z oddychaniem.
Etiopatogeneza bruksizmu nadal nie została wyjaśniona. Wśród przyczyn bruksizmu wyróżnia się:
• urazy zgryzowe,
• wady zgryzu,
• czynniki genetyczne,
• stres,
• lęk
• czynniki pochodzenia ośrodkowego (zaburzenia w zakresie neurotransmiterów i zwojów podstawnych, zmiany organiczne i czynnościowe układu nerwowego).
W tym roku doszło do małego „przełomu”. Badacze wykazali w pierwszym takim badaniu klinicznym, iż bruksizm senny jest zjawiskiem uwarunkowanym genetycznie, związanym z nieprawidłową funkcją przekaźników nerwowych w centralnym układzie nerwowym.
Wyodrębnili wariant genu kodującego receptor dla serotoniny (HTR2A) – często określanej mianem hormonu szczęścia. Receptor ten odpowiada m.in. za regulację nastroju, a w szczególności - uczucie lęku i niepokoju. Co ciekawe, badanie również wykazało, iż określony wariant genu kodującego receptor dla dopaminy (DRD1), odpowiedzialnej między innymi za odczuwanie bólu, funkcje poznawcze, motoryczne (napęd ruchowy, koordynację oraz napięcie mięśni) i procesy emocjonalne, może sprzyjać wyższemu ryzyku wystąpienia bruksizmu sennego.
Już wcześniejsze badania dowodziły, żechorzy z bruksizmem reprezentują określony typ behawioralny – są to osoby bojaźliwe, o niskim poczuciu własnej wartości, zamartwiające się, nieufne oraz agresywne. Inni autorzy na pierwszy plan wysuwali takie cechy jak:
• nastawienie na osiągnięcie sukcesu,
• uleganie presji czasu,
• chęć do rywalizacji,
• wysoki poziom ambicji,
• wrogość.
Do tej pory nie są znane metody leczenia, które na stałe hamują zjawisko bruksizmu. Konieczna jest poprawa warunków zgryzowych, w tym m.in.: korekta zbyt wysokich wypełnień, usunięcie urazów zgryzowych, odciążenie zębów i uzyskanie odpowiedniego stopnia rozciągnięcia mięśni, co przyczynia się do poprawy jakości życia.
Każdego pacjenta powinno się skierować do psychologa.
W przypadku bruksizmu dziennego leczenie opiera się na uświadomieniu pacjentowi występowania parafunkcji i konieczności kontrolowania nadmiernego napinania mięśni i zaciskania zębów (np. poprzez trzymanie języka między zębami, co oducza zaciskania). Pozytywne efekty przynosi stosowanie technik relaksacyjnych. Zaleca się wykonywanie w ciągu dnia ćwiczeń mięśniowo-stawowych w odpowiedniej kolejności:
1.ustawienie żuchwy w pozycji swobodnej,
2.ruch doprzedni do pozycji tête-à-tête (czyli złączenia siekaczy),
3.mocne zaciśnięcie,
4.maksymalne odwodzenie żuchwy,
5.powrót do pozycji wyjściowej.
Czynności te należy wykonywać trzy razy w ciągu dnia w pozycji rozluźnionej i bez pokonywania oporu bólowego
Podstawą leczenia bruksizmu nocnego są szyny zgryzowe. Ich działanie polega na mechanicznej ochronie tkanek zębów, a także efekcie placebo i zmianach nawyków pacjenta. Ponadto prowadzą do relaksacji i odpowiedniego rozciągnięcia mięśni, spadku elektromiograficznej aktywności i zmniejszenia wartości sił zgryzowych. Ponadto zastosowanie szyny powoduje usunięcie przeszkód okluzyjnych oraz umożliwia repozycję głów żuchwy, dzięki czemu eliminowane są nawykowe, szkodliwe kontakty zębowe. Powszechnie najlepiej sprawdzają się szyny typu Michigan i płytka nagryzowa Sveda.
Szyna Michigan jest polimeryzowana na gorą-co, przezroczysta i obejmuje wszystkie zęby szczęki. Ma ona płaskie powierzchnie okluzyjne, a także stro-me powierzchnie na kłach, co uniemożliwia kontakty po stronie balansującej i prowadzenie zębów przed-nich.
Płytka nagryzowa Sveda pokrywa podniebienie i ma płaską, znajdującą się za górnymi siekaczami i kłami powierzchnię nagryzową, która umożliwia kontakt z przednimi zębami dolnymi.
Inną skuteczną metodą leczenia bruksizmu jest stosowanie akrylowej płytki podjęzykowej wg Włocha, która obustronnie pokrywa dojęzykowe powierzchnie zębów dolnych, co z kolei powoduje odruchowe wysunięcie żuchwy i rozciągnięcie mięśni żucia.
W terapii farmakologicznej znalazły zastosowanie:
• zmniejszające napięcie mięśniowe i działające przeciwlękowo benzodiazepiny (np. Klonazepam),
• prekursory katecholamin,
• β-blokery (np. Propranolol),
• agoniści receptorów α (np. Klonidyna),
• antydepresanty (np. Amitryptylina i SSRI).
Inną metodą leczenia, która wykazała korzystne działanie, jest toksyna botulinowa. Mechanizm jej działania polega na blokowaniu uwalniania acetylocholiny, co prowadzi do rozluźnienia mięśni. Zabieg wykonywany jest przez lekarza i polega na wprowadzeniu botoksu w docelowe miejsce. Rezultat widoczny jest po około tygodniu, a utrzymuje się do pół roku – po tym czasie należy powtórzyć procedurę. W celu podtrzymania trwałego efektu zabieg należy powta-rzać dwa razy do roku. Terapia botuliną stosowana jest równocześnie w terapii szczękościsku i hipertrofii mięśnia żwacza i mięśnia skroniowego.
Oprócz tego stosuje się terapię behawioralną. Jej główne założenia to:
• relaksacji umysłu,
• zmianie trybu życia,
• przestrzeganiu higieny snu,
• eliminacji szkodliwych nawyków (np. spożywania kofeiny i innych środków psychoaktywnych przed snem).
Zdjęcie poniżej przedstawia efekty jakie można osiągnąć dzięki terapii botuliną.
#stomatologia #medycyna #dentysta #zdrowie #gruparatowaniapoziomu
#przegryw daje nie ze złośliwości tylko dlatego, że wielu z Was może mieć problemy tej natury i warto żeby to do Was dotarło.
Wołam @jablkawmasle ponieważ chciała coś na temat bruksizmu :)
Źródła:
1.„Leczenie dysfunkcji skroniowo-żuchwowych i zaburzeń zwarcia” Jeffrey P. Okeson
2.https://pulsmedycyny.pl/bruksizm-jest-uwarunkowany-genetycznie-990750
źródło: comment_1593082900JS7PVrrDdv6BkFeOc97EdY.jpg
Pobierzźródło: comment_1593083085tAFK99UmJH2NJRHfC4FbyL.jpg
Pobierzźródło: comment_1593083139nfq0V91x8Pbjgyhnio8V0m.jpg
Pobierzźródło: comment_1593083188oFXA6vCIPvuC07jQY6qPyP.jpg
Pobierzźródło: comment_1593083218yo6tukaAsu1xeRGFdiDzCl.jpg
Pobierzźródło: comment_1593083270VzjG1TMFMB5mVIRA4YDxrZ.jpg
PobierzKomentarz usunięty przez moderatora
Szczególnie ciekawy jest element dotyczący osobowości danego pacjenta. Mam problem z bruksizmem i rzeczywiście większość cech osobowości się pokrywa.
Trzeba zacząć coś z tym robić . :)
To polecam odwiedzić poradnię dysfunkcji narządu żucia, jest to gałąź protetyki.