Wpis z mikrobloga

@PIAN--A_A--KTYWNA: rzymianie zarówno dźwięk "w", jak i dźwięk "u" zapisywali jako v.

Ogólnie z nieznanych mi bliżej przyczyn fonetycznych samogłoska "w" oraz spółgłoska "ł" i samogłoska "u" (te dwie ostatnie owszem, całkiem podobne) w wielu językach zbliżają się do siebie i zdają się mieć coś wspólnego.

Pierwszy przykład - rzymianie
drugi - anglojęzyczni, zapisujący "u" jako "w" (nawet więcej: niemieckie "wunde" i angielskie "wound" mają to samo znaczenie, zapewne też to