[laoong]

15. Denis Gaultier (1597 lub 1602/3 – 1672)
Czytając o francuskich lutnistach barokowych jednego czego można być pewnym, że w końcu gdzieś pojawi się jakiś Gaultier, teraz nie jest inaczej i w piętnastym odcinku cyklu #rokzlutniabarokowa przedstawiam Denisa Gaultier, dla odróżnienia zwanego Gaultier le jeune (młodszy) oraz Gaultier de Paris (z oczywistych względów). Jest to kuzyn Ennemonda i ostatni Gaultier z jakim się spotykamy.
Jego ważnym wkładem we francuską muzykę lutniową jest wydanie dwóch zbiorów utworów Ennemonda i swoich (Pièces de luth sur trois différens modes nouveaux około 1669 oraz Livre de tablature [...] de Mr. Gaultier Sr. de Nève et de Mr. Gaultier son cousin około 1672 ) oraz jednego bardzo specyficznego zbioru La Rhétorique des dieux (1652), którego stylizacja nawiązuje do mitologii greckiej i jest przykładem ówczesnej fascynacji starożytnością (aczkolwiek w bardzo powierzchowny sposób, gdyż styl muzyczny nie odbiega od typowego stylu epoki, tylko nazwy utworów nawiązują do mitologii).
Załączam wykonanie trzech utworów w D-Dur ze zbioru La Rhétorique des dieux
1. Le Panegirique (Gigue)
2. Phaëton foudroyé (Allemande, Faeton strącany piorunem przez Zeusa)
3. Ulisse (Courante)

Gra Roderick Blocksidge

#bojowkalutnibarokowej
#muzyka #muzykadawna #muzykabarokowa #lutnia
#muzykaklasyczna