Urodzona 16 lipca 1919 roku w Wiedniu. Jej rodzice byli ortodoksyjnymi katolikami, a w domu panowały surowe zasady. Hermine chciała zostać pielęgniarką jednak nie posiadała odpowiedniego wykształcenia, próbowała rownież bezskutecznie zostać opiekunką. Była wysoką i dobrze zbudowaną kobietą. Po aneksji Austrii do III Rzeszy podjęła prace w zakładach lotniczych Heinkla nieopodal Berlina. W 1940 roku otrzymała posadę nadzorczyni obozu w Ravensbrücku.
W Ravensbrücku pracowała do 1942 roku po czym przeniesiono ją do obozu na Majdanku. Hermine została jedną z asystentek Elsy Ehrich - głównej nadzorczyni obozu kobiecego na Majdanku. Otrzymała tu przydomek "Kobyła" ze względu na swoją siłę, potrafiła roztrzaskiwać jednym uderzeniem kija czaszkę lub łapać dzieci za włosy i wrzucać do komór gazowych. Nazywano ją rownież "Tratująca klacz", ponieważ nosiła specjalne buty z podbiciem ze stali, którymi niejednokrotnie kopała kobiety lub wręcz skakała po nich doprowadzając tym samym do ich śmierci. Zawsze chodziła ze swoim pejczem, którym biła więźniarki. W 1944 roku po ewakuacji Majdanka została znowu przeniesiona do Ravensbrücku. Tam awansowała na kierowniczkę nadzoru pracy i dozorczynię podobozu. Rok pózniej uciekła z obozu przed Armia Czerwoną, jednak kilka miesięcy pózniej została aresztowana i więziona do 1947 roku. Hermine została dwukrotnie postawiona przed sąd austriacki. Z braku jakikolwiek dowodów Hermine została wypuszczona na wolność i objęta amnestią.
Pracowała jako sprzątaczka w hotelu do 1959, wtedy to Hermine wyszła za mąż za amerykańskiego żołnierza Russella Ryana z którym wyjechała do Stanów Zjednoczonych ukrywając swą przeszłość. W 1963 roku otrzymała amerykańskie obywatelstwo. Wiodła spokojne życie w Nowym Jorku, pracowała jako niania. W 1968 roku najbardziej znany łowca nazistów Szymon Wiesenthal odkrył karty przeszłości Hermine Braunsteiner i znalazł jej miejsce zamieszkania, tym samym składając zawiadomienie do Amerykańskiego Ministerstwa Emigracyjnego. Dopiero po trzech latach Ministerstwo pozbawiło Hermine obywatelstwa uznając ją za obywatela podejrzanej kategorii. Rok pózniej uczestniczyła w procesie w USA, wynikiem sądu w 1973 roku Hermina została przetransportowana do Niemiec Zachodnich, gdzie odbywały się procesy przeciwko byłej załodze obozu na Majdanku.
Sąd uznał ją za winną zamordowania 80 ludzi i współudział 1000. Hermine nie okazywała skruchy, twierdziła, że była małym trybikiem w maszynie. 30 maja 1981 roku została skazana na dożywocie, był to najwyższy wymiar kary w tym procesie.
W 1996 roku Hermine została zwolniona z więzienia ze względu na zły stan zdrowia. Mąż był z nią do końca i nie wierzył w wine swojej małżonki. Zmarła 3 lata pózniej 19 kwietnia 1999 roku w Bochum.
W 1995 roku w Niemczech została wydana książka "Lektor" Bernarda Schlika opowiadająca o romansie 15 letniego Michaela z Hanna, która po latach zostaje oskarżona o zbrodnie nazistowskie. Większość twierdzi, że inspiracją do napisania tej książki była Hermine Braunsteiner, jednak sam autor zdecydowanie zaprzecza. W 2008 na ekrany kin wchodzi adaptacja książki.
Polubiłem wpis. Ale z kazdym wersem większe #!$%@?. Pracowała jako niania. Wcześniej sadystka. Historię trzeba znac dlatego, że poznajemy naturę ludzką. W odpowiednich warunkach ona się objawia. Nie jest dla mnie zrozumiałe jak takie osoby mogły żyć, w tym orzypadku ponad 30 lat, w społeczeństwie bez żadnych zastrzeżeń.
@Patrizio: Najpierw świeżo po tym wszystkim co zaszło nikt nie znalazł dowodów przeciwko niej - potem po prawie 40 latach niby więcej wiadomo niż tak zaraz po - nie chcę jej bronić ale jest bardzo duża szansa że ona na serio była niewinna może była tylko strażniczką - a wsadziła ją maszyna medialna - "łowca" kogoś złapał i nieważne byle ją wsadzić....
@innych: Jak łapali wszystkich SSmanow odrazu to nie było świadków, ani dowodów nawet na tych najwiekszych zwyrodnialców np. Mengele, a w tym sęk, że ona się przyznała po latach do wszystkiego
@prisoner: Mnie zawsze dziwi jak można zbrodniarza wypuszczać ze względu na zły stan zdrowia. Wykazywanie się humanitaryzmem wobec osobników którzy swoimi czynami utracili jakiekolwiek podstawy do traktowania ich jak ludzi jest czymś niezrozumiałym.
@Patrizio: Czytałem tę książkę w oryginale. Polski tytuł "Lektor" jest tutaj bardzo nieudany, gdyż niemieckie słowo "Vorleser" oznacza osobę, która coś czyta, ale np. jak rodzic czyta swojemu dziecku, niekoniecznie jak lektor w filmie.
Rola Austrii w 2WS jest przemilczana a wiele jest dowodów na to, że nie byli ofiarami wojny na jakich się kreują a czynnym uczestnikiem po stronie hitlerowskich Niemiec.
a mnie taka refleksja nachodzi po każdej historii z tagu #zbrodniarzewojny - jeżeli istnieje takie miejsce gdzie trafiają źli ludzie po śmierci (piekło) to czy po II Wojnie Światowej jest tam jeszcze miejsce?
@willard: Dlatego, że prawo działa w każdym przypadku i nie ma od niego wyjątków. Oprócz tego, po co ktoś ma się zniżać do poziomu tej #!$%@? i traktować jej gorzej niż człowieka, skoro można pokazać, że jest się od niej lepszym człowiekiem.
Mnie zawsze dziwi jak można zbrodniarza wypuszczać ze względu na zły stan zdrowia. Wykazywanie się humanitaryzmem wobec osobników którzy swoimi czynami utracili jakiekolwiek podstawy do traktowania ich jak ludzi jest czymś niezrozumiałym.
@willard: powinna dostać taką samą opiekę i względy jakie mieli więźniowie w Majdanku. też tego zupełnie nie rozumiem, zgnić za kratami to było jej przeznaczenie.
Urodzona 16 lipca 1919 roku w Wiedniu. Jej rodzice byli ortodoksyjnymi katolikami, a w domu panowały surowe zasady. Hermine chciała zostać pielęgniarką jednak nie posiadała odpowiedniego wykształcenia, próbowała rownież bezskutecznie zostać opiekunką. Była wysoką i dobrze zbudowaną kobietą. Po aneksji Austrii do III Rzeszy podjęła prace w zakładach lotniczych Heinkla nieopodal Berlina. W 1940 roku otrzymała posadę nadzorczyni obozu w Ravensbrücku.
W Ravensbrücku pracowała do 1942 roku po czym przeniesiono ją do obozu na Majdanku. Hermine została jedną z asystentek Elsy Ehrich - głównej nadzorczyni obozu kobiecego na Majdanku. Otrzymała tu przydomek "Kobyła" ze względu na swoją siłę, potrafiła roztrzaskiwać jednym uderzeniem kija czaszkę lub łapać dzieci za włosy i wrzucać do komór gazowych. Nazywano ją rownież "Tratująca klacz", ponieważ nosiła specjalne buty z podbiciem ze stali, którymi niejednokrotnie kopała kobiety lub wręcz skakała po nich doprowadzając tym samym do ich śmierci. Zawsze chodziła ze swoim pejczem, którym biła więźniarki. W 1944 roku po ewakuacji Majdanka została znowu przeniesiona do Ravensbrücku. Tam awansowała na kierowniczkę nadzoru pracy i dozorczynię podobozu. Rok pózniej uciekła z obozu przed Armia Czerwoną, jednak kilka miesięcy pózniej została aresztowana i więziona do 1947 roku. Hermine została dwukrotnie postawiona przed sąd austriacki. Z braku jakikolwiek dowodów Hermine została wypuszczona na wolność i objęta amnestią.
Pracowała jako sprzątaczka w hotelu do 1959, wtedy to Hermine wyszła za mąż za amerykańskiego żołnierza Russella Ryana z którym wyjechała do Stanów Zjednoczonych ukrywając swą przeszłość. W 1963 roku otrzymała amerykańskie obywatelstwo. Wiodła spokojne życie w Nowym Jorku, pracowała jako niania. W 1968 roku najbardziej znany łowca nazistów Szymon Wiesenthal odkrył karty przeszłości Hermine Braunsteiner i znalazł jej miejsce zamieszkania, tym samym składając zawiadomienie do Amerykańskiego Ministerstwa Emigracyjnego. Dopiero po trzech latach Ministerstwo pozbawiło Hermine obywatelstwa uznając ją za obywatela podejrzanej kategorii. Rok pózniej uczestniczyła w procesie w USA, wynikiem sądu w 1973 roku Hermina została przetransportowana do Niemiec Zachodnich, gdzie odbywały się procesy przeciwko byłej załodze obozu na Majdanku.
Sąd uznał ją za winną zamordowania 80 ludzi i współudział 1000. Hermine nie okazywała skruchy, twierdziła, że była małym trybikiem w maszynie. 30 maja 1981 roku została skazana na dożywocie, był to najwyższy wymiar kary w tym procesie.
W 1996 roku Hermine została zwolniona z więzienia ze względu na zły stan zdrowia. Mąż był z nią do końca i nie wierzył w wine swojej małżonki. Zmarła 3 lata pózniej 19 kwietnia 1999 roku w Bochum.
W 1995 roku w Niemczech została wydana książka "Lektor" Bernarda Schlika opowiadająca o romansie 15 letniego Michaela z Hanna, która po latach zostaje oskarżona o zbrodnie nazistowskie. Większość twierdzi, że inspiracją do napisania tej książki była Hermine Braunsteiner, jednak sam autor zdecydowanie zaprzecza. W 2008 na ekrany kin wchodzi adaptacja książki.
#historiajednejfotografii #fotohistoria #iiwojnaswiatowa
#zbrodniarzewojny - zapraszam do śledzenia tagu
źródło: comment_6bcQOzyCOCCRHbgY7YfdnvdYFzvqwqXT.jpg
Pobierz@Patrizio: jak kopiujesz to podaj źródło
Ale z kazdym wersem większe #!$%@?. Pracowała jako niania. Wcześniej sadystka.
Historię trzeba znac dlatego, że poznajemy naturę ludzką. W odpowiednich warunkach ona się objawia.
Nie jest dla mnie zrozumiałe jak takie osoby mogły żyć, w tym orzypadku ponad 30 lat, w społeczeństwie bez żadnych zastrzeżeń.
Nie chcieli wiedzieć. -.-
Spoiler:
@Mobby: ta #!$%@? i tak ma to w dupie i tylko korzysta ze słabości. nic sobie z tego nie robi bo jej mózg nie pracuje na takich falach. #!$%@? niemcy.
@willard: powinna dostać taką samą opiekę i względy jakie mieli więźniowie w Majdanku. też tego zupełnie nie rozumiem, zgnić za kratami to było jej przeznaczenie.
KOPIUJ WKLEJ w ciemno