[WEmil]

Mirki, potrzebuję książek, z których bije fatalizm. Takie czytadła pozbawiające nadziei. Brutalne. Obrzydliwe. Coś w stylu twórczości Palahniuka. Pomożecie?

#ksiazki #literatura

[M.....k]

@WEmil: a co od Palahniuka najlepsze?

[CptBrit]

@WEmil: Hmmm.. A może być fantastyka? Gdzie na początku jest dobrze, potem znowu źle, potem wydaje się, że będzie dobrze, a na końcu jest źle i znowu źle?

[M.....k]

@WEmil: Dziewczyna z sąsiedztwa, ale to po prostu oparta na faktach brutalność i przemoc

[WEmil]

@MarianAlkoholik: Niewidzialne potwory mnie rozjechały mentalnie.

[tell_me_more]

@WEmil: https://www.profinfo.pl/mastalski-ryszard/p,prawo-podatkowe,357892.html

[WEmil]

@CptBrit: Sprawdzę wszystko. Dajesz.

[CptBrit]

@WEmil: To spróbuj poczytać trochę Luke Sculla "Ponura Drużyna", takie pseudo-bohaterstwo, ale jest przemoc i inne dyrdymały. Z takiego zajebistego jeśli chodzi o emocje czy historię to mega polecam Miroslava Zambocha "W służbie klanu". Były sceny, że uroniłem łezkę :)

[moooka]

@WEmil: Chyba nic Ci nie polecę, ale ciekawi mnie z jakiego gatunku literatury poszukujesz ? Pytam, bo kompletnie nie znam wymienionego przez ciebie Palahniuka, a wydaje mi się, że chodzi o fantastykę naukową. Szczerze to sam ostatnio miałem ochotę na jakiś film, który mówiąc wprost kończy się nieszczęśliwie - np. taka zagłada ludzkości - książka też mogłaby być. :)

[krystal_Tri_tapik]

@WEmil: Z kanonu to Kafka podchodzi, Proces oczywiście ale nie tylko; Germinal niejakiego Zoli, jeśli potrzebujesz obrzydliwości, Klęska tego samego autora, ładne studium wojskowego bardaku - co przypomniało mi film Full Metal Jacket, który też był oparty na jakiejś książce... nie pamiętam ale do znalezienia, tyle że nie po polsku.

Z nowszych rzeczy Marquez, 100 lat samotności, pokręcone i tak ponure, że można się wieszać, jeśli ktoś się wcześniej nie znuży

[WEmil]

@moooka: Twórczość Palahniuka właśnie bym określił jako coś bardzo odległego od fantastyki naukowej. Świat tworzony przez niego w powieściach takich jak Fight club, czy wspomniane Niewidzialne potwory, to właśnie taka brutalnie realna rzeczywistość trawiona przez konsumpcjonizm i perfekcjonizm, której w żaden sposób nie można oszukać. Aczkolwiek główni bohaterowie próbują się buntować, tylko ten bunt i tak jest skazany na porażkę. Książki Palahniuka są też często obrzydliwe, vide wątek z wytwarzaniem mydła

[krystal_Tri_tapik]

@moooka: Ostatni brzeg, Nevil Shute, zekranizowana dwukrotnie, pierwsza wersja wierniejsza, ale trąci myszką, druga imo spłycona. Mimo wieku, bo to lata 50-60, ma to coś.

[Synekdocha]

Mirki, potrzebuję książek, z których bije fatalizm. Takie czytadła pozbawiające nadziei.

@WEmil: Generalnie cały gatunek weird fiction jest o tym. Z nowszych dzieł Thomas Ligotti - dwie książki wydane w Polsce, jedna niebeletrystyczna "Spisek przeciwko ludzkiej rasie", druga zbiór opowiadań "Teatro Grottesco".
Z polskich autorów Wojciech Gunia - "Powrót".
Klasyki - cała masa: Lovecraft, Poe, James, Blackwood, jest w czym wybierać.

[rdza]

@WEmil: Iain Banks i znakomita "Fabryka Os".
Jeśli piszemy o Palahniuku, to może Ellis i jego "Księżycowy Park" (warto wcześniej przeczytać "American Psycho").
Z amerykanów polecam też Ballarda i mielącą głowę "Kraksę" (pozycja obowiązkowa dla rozpustnych wewnętrznych blachar lgnących do cierpienia jak ćmy do światła) i może jeszcze "Wieżowiec" tego samego autora.

[maranath]

@WEmil: "Obcy" Camusa

[W.....1]

@WEmil: Pachnidło

[Ziemia]

@WEmil: O ile nie czytałeś, to polecam "Opętani" Palahniuka, najbardziej antykonsumpcjonistyczna i paskudna książka. Motyw tłuszczu w Fight Clubie to przy Opętanych zwykły spacer po łące. "Niewidzialne potwory" to książka bardzo zbliżona formą i treścią do "Fight Clubu". Wynika to z historii powstawania utworów. "Rozbitek", "Udław się", "Dziennik" też bardzo dobre, w sumie wszystkie książki Palahniuka polecam. Popatrz na inne książki od Niebieskiej Studni innych autorów: "Lęk i odraza w Las

[M.....n]

@WEmil: To ja podrzucę trochę japońskiej klasyki - "Zerwać pąki, zabić dzieci" Kenzaburō Ōe, w klimacie "Władcy much" Goldinga. No i twórczość Kōbō Abe ("Schadzka" porównywana do "Procesu" Kafki, czy "Kobieta z wydm").