Lőrinc Mészáros, monter gazowy wywodzący się z "małej ojczyzny" premiera uznawany jest za zaufaną osobę Viktora Orbana. Dzięki wygranym przetargom na budowę dróg i kanalizacji, a także zakup ziemi czy prowadzenie sklepów tytoniowych w ciągu czterech lat stał się jednym z najbogatszych Węgrów. Jego majątek od objęcia władzy przez Fidesz w 2010 roku [do 2014] urósł niemal stukrotnie i [był] szacowany na 7.7 miliarda

[Orban] caused considerable alarm around the European Union in July 2014 when he declared that Hungary would remain a democracy but become an “illiberal state”, citing the examples of Russia, Turkey and China. Mrs Merkel criticised the

Zdobycie kontroli nad tajnymi służbami od samego początku było dla Fideszu kwestią kluczową: już w 1990 podczas wyboru Gabora Demszkyego przez radę Budapesztu na nadburmistrza stolicy Fidesz zażądał dla siebie w zamian jego stanowiska w parlamencie, tj. fotela przewodniczącego komisji ds. bezpieczeństwa

- Rząd, powołując się na bezpieczeństwo Węgrów żyjących w ościennych krajach, ani przed wyborami, ani po wyborach nie był skłonny podać list tamtejszych wyborców ani podać ich liczby w podziale na kraje zamieszkania. W efekcie nie można zweryfikować prawdziwości setek tysięcy głosów - to w Europie przypadek bezprecedensowy. Wyniki głosowania podaje drogą pocztową Narodowa Komisja Wyborcza, w której większość

Zięć [Orbana], István Tiborcz, by stać się godnym ręki jego córki, wzbogacił się na niezliczonych państwowych i unijnych projektach pozyskanych w podejrzanych przetargach (od zamawianych przez fideszowskie samorządy ledowego oświetlenia placów po port jachtowy nad Balatonem), a kolejne sukcesy odnosił dzięki mechanizmowi państwowego szantażu i gróźb. Na projekt wykonania oświetlenia ulic wartości ponad 150 milionów forintów rozpisano wprawdzie otwarty przetarg, ale zgłosiła się tylko jedna firma,

Właściciel przedsiębiorstwa reklamy zewnętrznej ESMA umieszczającego reklamy na ulicznych latarniach w Budapeszcie - skądinąd sympatyzujący z lewicą i liberałami - nie był skłonny "sprzedać" swojej firmy jednemu z topowych oligarchów rodziny politycznej. Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać: w firmie pojawili się urzędnicy skarbowi. Ponieważ i to nie było go w stanie nakłonić do "transakcji", w ciągu kilku tygodni parlament