Do 1947 r. mniej lub bardziej samodzielni książęta indyjscy sprawowali władzę nad 1/3 terytorium Indii, mając pod swoim zarządem około 100 milionów dusz mieszkających w 565 Stanach Książęcych Indii, z których niektóre były tak wielkie jak Francja czy Włochy, a inne tak maleńkie jak Liechtenstein.

Dokonała się dziejowa sprawiedliwość. Szlachetny maharadża, który w czasie wojny zaopiekował się ponad tysiącem polskich dzieci i na własny koszt pozwolił im przeżyć wojnę w Indiach, został wreszcie ( pośmiertnie) odznaczony i doceniony przez państwo polskie. Nie zapominajmy o przyjaciołach Polski!

Zdobienia, siedzenia z krokodylej skóry, montowane działko - tak maharadża Umed Singh II polował na tygrysy. Cena cacka jest szacowana na milion dolarów.

Kiedy w końcu przyznają mu te Polskie odznaczenie? Wniosek o odznaczenie oczekuje na decyzję w Kancelarii Prezydenta RP.

Szanowni,uhonorujmy pamięć człowieka,który podczas II wojny światowej wziął pod opiekę ok.tysiąca polskich dzieci wysiedleńców do ZSRR. Indyjski monarcha i wielki przyjaciel Polski, jam saheb Digvijaysinhji, mimo swojego szlachetnego czynu nie został do dziś upamiętniony przez nasze państwo!

Mało znana historia polskich dzieci wywiezionych w 1940 roku do radzieckich łagrów. Dzieci zostały potem uratowane i trafiły do prawdziwego raju na ziemi.