Aktywne Wpisy
Karolaaa555 +12
Jak ja chyba zacznę płacić jakimś randomom żeby się ze mną kolegowali. Myślałam, że jak zdam tą maturę to będzie super, że będzie zero zmartwień. A teraz wsm tęsknię bo przynajmniej nie miałam czasu na myślenie i wymyślanie takich bzdur tylko focusowałam się na nauce. Jedynie co mi poprawia humor to granie w te durne gry przez które przesiedziałam lata na dupie i nabawiłam się fobii społecznej przez którą dostaję codziennie pytania
wfyokyga +127
Dobranoc
źródło: temp_file497302056630926366
Pobierz
Aktywne Znaleziska
Mówmy wprost: Zandberg to polityk, który panicznie boi się realnej władzy. Miał już tyle okazji, by wejść do gry, pokazać, co potrafi, wziąć odpowiedzialność – ale zawsze w kluczowym momencie woli się wycofać, jakby rządzenie to było coś niegodnego jego lewicowego majestatu. To trochę jakby ktoś przez lata krzyczał, że zupa jest za słona, a gdy w końcu dostaje własny garnek – odchodzi od kuchenki, bo „nie będzie się babrał w kapitalistycznej kuchni”.
Lewicowy Robin Hood, ale bez odwagi by zejść z drzewa
Zandberg i jego ugrupowanie od dawna kreują się na takich współczesnych Robin Hoodów – niby mają zabrać bogatym, dać biednym, walczyć z wyzyskiem, kruszyć system... tylko że problem w tym, że Robin Hood, zanim coś zrobił, musiał zejść do lasu, wziąć łuk i ryzykować życie. A Zandberg? On chętnie by zmienił świat, ale tylko z poziomu sejmowej ławy – i to najlepiej w opozycji.
Kiedy pojawiała się realna możliwość współrządzenia – choćby w koalicji, choćby marginalnie – Zandberg zawsze stawiał warunki, mnożył "ale", dystansował się, jakby rządzenie było jakąś burżuazyjną zarazą. On chce mówić, nie robić. Chce inspirować, nie wdrażać. Chce być sumieniem, nie premierem.
Krytykuje wszystkich – oprócz siebie
Zandberg ma opinię politycznego erudyty – potrafi błyskotliwie przemawiać, cytować Marksa, tłumaczyć zawiłości gospodarki socjalnej... Ale jego największym talentem jest krytykowanie wszystkich dookoła. Każdy rząd – zły. Każdy kompromis – zdrada ideałów. Każdy, kto próbuje coś zrobić "po swojemu", jest naiwny albo sprzedajny.
A tymczasem sam Zandberg nie zbudował niczego trwałego. Żadnego dużego ruchu społecznego. Żadnej rewolucji w systemie. Nawet jego partia – Razem – balansuje na granicy politycznej widoczności i przetrwania, trzymając się głównie dzięki przymusowym koalicjom.
Zandberg jako symbol lewicowego komfortu
Jest coś głęboko niepokojącego w tym, że polityk, który tak dużo mówi o nierównościach, wyzysku, systemowej niesprawiedliwości – nigdy nie zdecydował się naprawdę wejść do tej machiny, by ją zmieniać od środka. To trochę jakby lekarz całe życie mówił o złym stanie służby zdrowia, ale odmawiał leczenia pacjentów, bo "nie chce się brudzić w systemie".
Zandberg wygodnie usadowił się w pozycji wiecznego recenzenta. Człowieka idei, który woli marzyć o utopii, niż zająć się brudną, kompromisową rzeczywistością. A przecież to nie sztuka rzucać hasła o redystrybucji, o podatkach dla najbogatszych, o prawach pracowniczych – sztuką jest to wdrożyć, gdy ma się realne wpływy. Ale do tego trzeba odwagi. Odpowiedzialności. Dojrzałości. A z tym u Zandberga – biednie.
Zandberg to polityk, który mówi dużo, mówi głośno, mówi mądrze – ale zawsze z bezpiecznej odległości. Nie chce rządzić, nie chce wchodzić w brudne kompromisy, nie chce podejmować ryzyka – ale za to pierwszy do tego, żeby rozliczać, wytykać i oceniać tych, którzy mają odwagę grać naprawdę.
I może właśnie to jest jego największy problem: brakuje mu nie pomysłów, ale odwagi. Bo jak się boisz rządzić, to zostaje ci tylko recenzowanie – a z recenzji jeszcze nikt świata nie zmienił.
#razem #zandberg #lewica #lewicarazem #polityka
@pheonix1985: on się nie boi panicznie władzy, po prostu są już pod progiem i próbuje uratować sytuację dobra gadka. A sami dobrze pamiętamy jego postulatuly i lewicowych komuchów którzy próbowali wmówić że 5k brutto to powinien być już 2gi prób bo jesteś już burżuem xD
Komentarz usunięty przez autora Wpisu
Komentarz usunięty przez autora Wpisu
Komentarz usunięty przez autora Wpisu
Twoją analogia z osobą na trybunie zawiera część prawdy, zapomniałeś tylko dodać, że po wejściu na boisku obcięto by nogę i dodano plecak 20kg.
Tusk proponował razem odpowiedzialność za zdrowie bez żadnej sprawczości ale za to z obniżonym finansowaniem. Było to ukierunkowanie na marginalizację tego ugrupowania, bo