Aktywne Wpisy
R2D2_z_Sosnowca +13
Jako że nowy rok to i nowe wyzwania oraz odkrywanie nowych punktów na mapie. Zaczęło się nietypowo bo burzą z piorunami i to taką jakiej już dawno nie pamiętałem. Ale po kolei. Najpierw #nightdrive
#r2d2zwiedza
#r2d2zwiedza
źródło: Zdjęcie z biblioteki
Pobierz
Radiobloger +2
#bonzo
Nagrywałem kiedyś filmiki z bonzo (2016-17 sprite challenge, ostre sosy itd). Z tych czasów mam do niego numer telefonu.
Telefon dalej jest aktywny. Nie rozładował się, ale nikt nie odbiera.
Dodatkowo
Nagrywałem kiedyś filmiki z bonzo (2016-17 sprite challenge, ostre sosy itd). Z tych czasów mam do niego numer telefonu.
Telefon dalej jest aktywny. Nie rozładował się, ale nikt nie odbiera.
Dodatkowo
Aktywne Znaleziska
Po ponad 50 latach rządów Assadów nad Syrią, ich władza dobiegła końca. Rebelianci zajęli Damaszek, a armia rządowa rozpłynęła się w powietrzu - dosłownie, bo nawet członkowie Gwardii Republikańskiej (która miała stanowić straż pretoriańską Assada) rozeszli się zwyczajnie do domów.
Nikt nie wie gdzie jest Baszar. Podobno uciekł samolotem z Damaszku, ale jego samolot miał robić się na zachód od Hims.
Baszar został prezydentem Syrii przez przypadek. Następcą seniora rodu, Haifza, miał być Basil, najstarszy z synów. Natomiast Baszar miał prowadzić spokojne życie w Londynie i pracować jako okulista. Basila zgubiło jednak zamiłowanie do szybkich samochodów, gdy w 1994 r., śpiesząc się na samolot i jadąc grubo ponad 200 km/h rozbił swojego Mercedesa i zginął na miejscu. Śmierć Basila zmieniła wszystko. "Londyński okulista" musiał wrócić do Ojczyzny i - pod czujnym okiem ojca - przygotować się do roli przyszłego prezydenta Syrii.
Baszar przez wiele lat sprawdzał się w tej roli. Mimo, że od czasu arabskiej wiosny w 2010 r. grał niezwykle słabymi kartami, to przez długi czas był w stanie utrzymać się na powierzchni. Nie był jednak w stanie uciec przed tragicznym końcem.
Assad nie przegrał dlatego, że zabrakło wsparcia Rosji, Iranu czy Hezbollahu. Wszystko to oczywiście znacznie ułatwiło i przyspieszyło kolaps Assada, ale nie to leży u podstaw jego porażki . U podstaw tej porażki leży - moim zdaniem - powód dużo bardziej banalny.
Assad stracił przede wszystkim poparcie wśród własnego aparatu bezpieczeństwa, który wcześniej był gotów podpalić cały kraj, aby tylko utrzymać Assada u władzy w Damaszku.
Rządy Assada opierały się bowiem na kleptokracji i oligarchii. Korzyści z władzy klanu Assadów czerpała tylko wąska grupa osób - wyznacznikiem dostępu do tych korzyści było nie pochodzenie (sunnici/szyici/alawici), lecz osobiste znajomości, relacje na poziomie dużo niższym niż przynależność do danej grupy etniczno-religijnej.
W miarę jednak trwania wojny domowej, zasoby finansowe, którymi Assad mógł dzielić się ze swoimi poplecznikami, zaczęły się kurczyć. To wymusiło z jednej strony zmniejszenie "transferów" na rzecz popleczników Assada, a z drugiej strony zawężenie grona samych popleczników. Gdy po 2020 r. Assad rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę akcję "anty-korupcyjną", aresztując osoby do niedawna bardzo bliskie jego władzy (np. kuzyna Ramiego Makhloufa), to nie była to tak naprawdę walka z korupcją. To był efekt desperacji, związany z kurczącymi się zasobami państwowymi. Tak samo było ze zwróceniem się Assada w kierunku produkcji captagonu - zyski Damaszku z handlu captagonem prawdopodobnie przekraczają PKB Syrii. To był kolejny przejaw desperacji i kurczących się zasobów.
Decyzja o ogłoszeniu demobilizacji syryjskiej armii, też u swoich podstaw miała problemy finansowe państwa.
Rozkład syryjskiej armii i państwa nastąpił dużo wcześniej niż po porażce pod Aleppo. Po prostu my tego rozkładu wcześniej nie zauważaliśmy lub bagatelizowaliśmy wpływ kurczących się zasobów Assada na stabilność jego rządów.
#syria #lagunacontent #geopolityka #bliskiwschod #gruparatowaniapoziomu
źródło: GeRB0DEXYAA8vxG
PobierzMoże kolega fiutin wezmie lekcje od kolegi anussala i przemyśli postępowanie :)
źródło: syria 2024
Pobierz@kak_tsap: Akurat Syria swego czasu była błyskiem cywilizacji w morzu arabskiej ciemnoty. Oczywiście po 13 latach wojny domowej się to zmieniło, ale nadal obawiam się, że Kosiniak-Kamysz to mniejsze zło i to tak bez porównania...