[Anacron]

Co się musi stać, aby kochający facet (skoro wziął ślub z kobietą i zrobił jej dziecko, to chyba ją kochał) "nagle" dziecko to i jego matkę "porzucił"? Zastanawialiście się kiedykolwiek nad tym?

Kiedyś chyba już pisałem, że każda młoda matka powinna sobie nad łóżeczkiem dziecka powiesić banner "Najważniejszym dla mnie jest mój facet", bo to właśnie niezdrowa zamiana priorytetów u świeżo upieczonych matek jest jedną z najczęstszych prawdziwych i pierwotnych przyczyn rozpadów związków. Jest swoistym fundamentem tej ściany, która za chwilę między partnerami stanie.

I oczywiście nikt nie mówi, że dziecko nie jest ważne, bo jest i to bardzo. Jednak infantylne jest to, kiedy najpierw po urodzeniu dziecka zaczynacie (część z Was, bo nie wszystkie i na szczęście nie większość nawet) nas widzieć tylko wtedy, gdy trzeba np. zmienić żarówkę, naprawić auto lub pomóc Wam przy owym dziecku, a potem dziwicie się konsekwencjom Waszego zachowania. Bo to tak, jakbyście wzięły do ręki młotek, p--------y sobie nim w głowę, a potem dziwiły się, że głowa boli. Kiedy jeszcze do tego dołożycie toksyczne formy komunikacji i zachowań, połączone z roszczeniową postawą, że niby Wam się cokolwiek "za darmo" należy, bo przecież urodziłyście dziecko (jakby to nie była naturalna rzecz dla kobiety, a co najmniej coś równoznacznego z wejściem na K9 zimą), to możecie być praktycznie pewne, że za chwilę samotną matką, czy to w taki lub inny sposób formalnie, czy to jedynie w praktyce, jednak niejako na własne życzenie zostaniecie.

Jest jeszcze drugi także pierwotny i także pomijany zazwyczaj w dyskusjach powód rozpadu małżeństw. Gdybym miał jednym słowem go nazwać, to napisałbym, że są to teściowe. Choć tak po prawdzie problem, który dotyka w zależności od badań od ponad 30% do ponad 40% społeczeństwa (w podobnym stopniu kobiet i mężczyzn) i potocznie nazywany jest nieodciętą pępowiną, jedynie jest objawem, a nie przyczyną.

Zanim jednak problem ten nazwę po imieniu, kategorycznie napisać muszę, że jakkolwiek by nie próbować tego racjonalizować, nie jest ani normalnym, ani zdrowym, gdy co dzień lub co drugi dzień dzwonisz do swojej mamusi, aby wyspowiadać się z tego, jak ci mija lub minął dzień, co u was w domu i w pracy, jak na wakacjach. Absolutnie normalnym i zdrowym nie jest, gdy jako dorosła już i posiadającą własną rodzinę osoba, przejmujesz się ewentualną niepochlebną opinią swojej mamusi, na temat waszych wyborów, czy decyzji. A już naprawdę grubą patologią jest stan, kiedy w jakimkolwiek aspekcie życia przedkładasz dobro mamusi, nad dobro swoje, swojego partnera lub waszych dzieci. Mieszkanie jako dorosły człowiek z rodzicami już pominę. Więc gdy np. (to historia z dziś) z ust posiadającej już dorosłe dzieci kobiety słyszę "Chodzę do kościoła, bo nie chcę mamie sprawić przykrości." to aż zapytać się chce "I Ty się k---a dziwisz, że Twoje małżeństwo się rozpadło? Bo właśnie przyznałaś się do bardzo niezdrowej relacji z matką".

Jeśli nadal to czytasz (choć mam wątpliwości), to powyższe wymienione są objawami i dowodami niedojrzałości emocjonalnej. Innymi objawami są notoryczne obrażanie się, niechęć do kompromisów, nieumiejętność wzięcia odpowiedzialności za swoje złe zachowanie, choćby tylko przez przeproszenie, nieumiejętność przyjmowania nawet najbardziej konstruktywnej i wypowiadanej w najlepszych intencjach krytyki, obrażanie się o nic. Niestety niedojrzałość emocjonalna niesie ze sobą nawet jeśli nie zaburzenia sensu stricto, to mniej lub bardziej liczne cechy zaburzeń samooceny, seksualności, osobowości i/lub emocji oraz niezdrowy styl przywiązania. I wszystko to kładzie się wielkim cieniem na twoje życie i pożycie, dzień po dniu rujnując twoje małżeństwo. Finalnie w najlepszym wypadku, nawet jeśli na papierze małżeństwo przetrwa, jedynie czasami będziesz bywać i to krótkotrwale szczęśliwą osobą, częściej sfrustrowaną i nieszczęśliwą, a w najgorszym rozstajecie się jako najgorsi wrogowie.

Reasumując, drugą lub jak kto woli pierwszą najczęstszą przyczyną rozpadu małżeństw, jest niedojrzałość emocjonalna jednego lub zazwyczaj obydwojga partnerów. Kropka.

I oczywiście można się z powyższym nie zgadzać, tak jak można nie zgadzać się z grawitacją, co jednak nie sprawi, że nagle zaczniecie samoistnie unosić się nad ziemią. Btw. Za prawdę się nie obrażamy. Lub jak wolisz, bo szczerze mam to w dupie.

#zwiazki #psychologia #rozwod

[Anacron]

@Kitku_Karola: no nie, nadal racjonalizujesz. Jak często dzwonisz do mamusi?

[Kitku_Karola]

@Anacron ja w ogóle, bo moja była przemocowa osoba z którą urwałam kontakt naście lat temu, ale mój facet dzwoni do rodziców co jakiś czas i nie widzę w tym nic złego skoro ma z nimi dobre relacje i oni lubią wiedzieć co u nas nowego z czystego uczucia i zainteresowania. A Ty do swoich rodziców w ogóle dzwonisz jak niczego nie potrzebujesz od nich? Pytasz ich co u nich? Pytasz

[olokynsims]

skoro wziął ślub z kobietą i zrobił jej dziecko, to chyba ją kochał

Hihi.

[Anacron]

@Kitku_Karola: moi już nie żyją, aczkolwiek jak żyli, to raz, może czasami dwa razy w miesiącu zdarzyło mi się zadzwonić, albo wpaść bez zapowiedzi, aby sprawdzić, czy niczego im nie potrzeba. I to jest normalne. Oczywiście, w sytuacji, gdy np. któreś zachoruje częstotliwość zwiększała się. Zacytuję siebie z wpisu:

"jakkolwiek by nie próbować tego racjonalizować, nie jest ani normalnym, ani zdrowym, gdy co dzień lub co drugi dzień dzwonisz do

[ciemnienie]

@Anacron: ojciec dziecka "pomaga" kobiecie przy dziecku lub twierdzenie ze ciąża, poród j ogar ia je malucha to naturalna czynność kobiety, nic trudnego - już wiem ze OP to toksyk i smalec.

[Anacron]

@ciemnienie: taaaaa, projektujesz siebie. Won.

[Karl_Tofel]

często (nie zawsze) do mamusi tak dzwonią kobiety, które nie mają więzi emocjonalnej z partnerem.

@Kitku_Karola: jak mają więź emocjonalną z partnerem, to też nie jest to dobre bo zaczynają go postrzegać jak przyjaciela bądź koleżankę z benisem i też tracą do niego pociąg seksualny. Jak się nie obrócisz d--a z tyłu