[DigitalPasztet]

ja nie sądze że wszystkie baby mną gardzą to po prostu chłopy są problemem bo wszyscy się urodziliście męscy i sprawni i jak ja mam z taką bandą #!$%@? konkurować

[moll]

@DigitalPasztet: kotku, zaczynasz się radykalizować. Na terapię chodzisz? Odzywasz się?

[DigitalPasztet]

radykalizować

@moll: nie używaj słów których nie znam chodzę na terapię

[moll]

@DigitalPasztet: a skąd mam wiedzieć, że nie znasz? Nie siedzę w Twojej głowie.

Proszę, radykalizacja jest procesem, w którym osoba (lub grupa), pod wpływem różnych czynników, przybiera coraz bardziej skrajne poglądy

Komunikujesz się tam, czy tylko siedzisz?

[zbrodnia_i_kawa]

@DigitalPasztet (づ•﹏•)づ

[DigitalPasztet]

@moll: to taki żart był przepraszam.. a na terapi to mówię tam np że nie wiem czego chcę i nie wiem jaki jestem że całe życie się wstydziłem i próbowałem dostosowywać do innych i udawałem żeby mnie akceptowali w jakiś sposób a jak nie to unikałem i uciekałem od innych bo się bałem i do dziś tak jest że widzę jak wszyscy wkoło mają takie silne osobowości a ja żadnej i

[moll]

@DigitalPasztet: raczej oznacza bardzo podstawowe potrzeby - akceptacji i bliskości. Nie różnisz się w tym niczym od otaczających Cię ludzi. Tego potrzebuje każdy. I nie każdy to ma. Pod tym względem nie jesteś jedyny, nie jesteś odmieńcem. Za to to roztrzaskanie na kawałeczki całej reszty jest smutne i niepokojące, bo żeby być z kimś, trzeba też najpierw być sobą, żebyś się nie przelewał przez palce. Na razie jesteś nieuchwytny sam dla

[DigitalPasztet]

@moll no nie ma mnie nic nie czuję tylko popęd i potrzebę bliskości i ciepła poza tym nic.. bez tego wszystko się nie opłaca i nie ma punktu zaczepienia ale nawet jakby ktoś magicznie chciał mnie przytulić to i tak nie wiedziałbym co zrobić i co dalej a od siebie zacząć nie potrafię bo po co jak nie wiem kim jestem i czego chcę wszystko jest tylko męką a bliskości i tak

[moll]

@DigitalPasztet: bo popęd i bliskość to cel, a do osiągnięcia tego celu są potrzebne środki - kim jesteś, czego (innego jeszcze) chcesz

[DigitalPasztet]

@moll nie wiem.. od pół roku myślę czego innego chcę i nie ma nic no może oprócz zniknięcia na zawsze a mieć cel popęd i bliskość się wstydzę bo powiedzą że jestem zboczeńcem

[moll]

@DigitalPasztet: co lubiłeś, kiedy jeszcze "byłeś sobą"? Tak za dzieciaka nawet

[DigitalPasztet]

@moll: nie byłem.. pierwsze wspomnienia to lęk przed innymi i ryczenie całymi dniami w przedszkolu podobno układałem tam klocki ale ja pamiętam tylko ryczenie albo strach przed większymi i silniejszymi potem jak byłem starszy to grałem w gry na komputerze ale to już od wielu lat nie daje żadnej przyjemności a jakieś inne rzeczy tym bardziej

[moll]

@DigitalPasztet: wróć do układania klocków

[DigitalPasztet]

@moll po co? już wolę puzzle ale też nie wiem po co? to mi nie pomoże w tamtym roku trochę układałem i już nie chcę

[moll]

@DigitalPasztet: to puzzle, dla przyjemności, zajęcia się czymś, zebrania myśli

[DigitalPasztet]

@moll ale to nie różni się od leżenia i patrzenia w sufit czy klikania w wykop czy oglądania youtube wkoło jakby dawało to jakąś radość większą to bym układał ale to tak nie działa

[moll]

@DigitalPasztet: to próbuj różnych rzeczy. A układanie puzzli jest fajne to takie nawet tutaj, co wrzucają ludki. Nie robisz tego sam

[DigitalPasztet]

@moll no przecież jakby coś było to bym robił.. każdego dnia przez lata się zastanawiam.. trochę trzyma hodowla papryczek chili albo hodowla boczniaków albo wiosna i spacery ale nawet to nie wystarcza przecież robię co mogę... w mieście już nawet tracę chęć na dojście do lasu bo po drodze są ludzie i baby wszędzie i triggeruje to myśli zazdrosne że ludzie tacy są wszędzie jacyś żywi po coś a ja po nic

[moll]

@DigitalPasztet: jak nie wykrzesasz sam z siebie, to skąd ma się to brać

[DigitalPasztet]

@moll: no nie wykrzesuje i co ja mam począć żyje bo mamie nie chcę sprawić rozpaczy że jej umrę ale prócz tego póki dla mamy to co ja jeszcze mogę? mam edukację studia i próbowałem pracy i nie dałem rady z ludzmi mnie zwolnili

[moll]

@DigitalPasztet: próbować, próbować i jeszcze raz próbować, ale z takim przekonaniem, że w końcu musi się udać.