[Feldkurat_Cypuchowski]

I już ostatnia wrzutka.
Jesteś o dziewiętnaście lat młodszy od Michała Anioła, o którego twórczości mówi się że "wyżej zajść się nie da". Wielka Trójca Odrodzenia (czasem dodawany jest jako czwarty Donatello, zupełnie jak w Wojowniczych Żółwiach Ninja)
Rozpiera Cię invenio, chcesz tworzyć i równać się z najlepszymi, a może nawet ich przegonić. Rozpiera cię ambicja. Jesteś o pokolenie młodszy od Michała Anioła.
Kanonu nie ma co ruszać - należy się go trzymać. A nawet prześcigać kolorem, kompozycją. Jacopo Pontormo w pigułce. Manieryzm w pigułce. Jeśli chcesz być równym z mistrzami (wciąż żywymi: Michał Anioł żył, Leonardo i Rafael odłożyli już łyżki)
musisz zaskoczyć, popisać się wirtuozerią, zupełnie jak współcześni muzycy klasyczni w swych wariacjach chcący rozegrać mistrzów na własną korzyść.
Co robisz? Komplikujesz i tak złożone kompozycje Michała Anioła. Dodajesz kolor dotąd niespotykany - żywy, delikatny, pastelowy - daleki od koloru służącego dla podkreślenia muskularnych postaci. Te znów czynisz delikatnymi, eterycznymi. Gdzie kaloryfery, bicepsy, tricepsy? Ciała nie są napięte, istnieją w swym nie-ziemskim świecie.
Zwiewne postaci, prawie elfickie (wiadomo, Pontormo o elfach nic niewdział). Róże, błękity i te wspaniałe zielenie.
Kompozycja jest upchana ciałami wzlatującymi i opadającymi, eterycznymi do granic. Skróty perspektywiczne, draperie - to jest szał melancholika jakim był Pontormo podług Vasariego. Dzieło według mnie arcygenialne.

#sztukadoyebana

[Sandrinia]

@Feldkurat_Cypuchowski: lubię te Twoje opisy