[TavarishPiesov]

[1/14] Przygoda z kompasem i mapą, którą wylosowałem w ramach #mirkowyzwanie zawiodła mnie w samotną wędrówkę po jednym z najbardziej tajemniczych miejsc Polski. Postanowiłem odwiedzić odludne Góry Bystrzyckie i stanąć oko w oko ze Strażnikiem Wieczności.

W sercu tychże gór, pośród lasów, leży maleńka osada złożona z kilku nędznych domków, dziś zwana Hutą. Nazwanie miejscowości w języku niemieckim Hüttengut (dobre chaty) było szyderczym wyśmianiem ubóstwa wiecznie towarzyszącego jej mieszkańcom. Do Huty prowadzi przez las jedna, szczególna ścieżka - można nią iść i iść, długo i długo, i cały czas prosto, a kto podejmie tę samotną wędrówkę, tego wkrótce ogarnie strach. Droga jest bowiem dostojna, a jednocześnie przygnębiająca, tajemnicza, budząca grozę, a zarazem pociągająca. Droga, którą lud nazwał "Wieczność". Ten sam lud, który tak doskonale odczuł wyjątkowość owej drogi i tak trafnie nazwał ją, jest przekonany, że cała magia tej osobliwej leśnej ścieżki pochodzi od zagadkowego tworu, który stoi ukryty w zaroślach po prawej stronie "Wieczności". Jest to Grauer Mann - Szary Człowiek. Nieforemna figura nadnaturalnej wielkości, bardziej podobna do bożka, który z własnej woli nagle wyrósł z ziemi. Ciekawe, że nie można wskazać, od kiedy Kamienny Człowiek stoi tam wśród drzew. Może, skoro stoi na "Wieczności", tak jak i ona nie ma początku.

W tekście wykorzystuję fragmenty opracowań:
Strażnik Wieczności w Górach Bystrzyckich
Strażnik Wieczności – kto nie przestraszy się Drogi Wieczność i Drogi Wielkiego Strachu?

[TavarishPiesov]

[2/14] Przygodę zaczynam we wsi Wójtowice, w których z trudem wspinam się samochodem po zdezelowanej, wąskiej na 2 metry drodze, która ma więcej dziur niż asfaltu. Gdy dojeżdżam pod las, wentylator chłodnicy chodzi na pełnych obrotach. Droga przechodzi w leśną, grząską ścieżkę, więc parkuję na malutkiej polance i biorę mandżur. Wchodzę w las, który jest niezwykle cichy. Po chwili dopiero zaczynam słyszeć skrzypiące świerki, które poruszył wiatr. Zaczyna padać. Schodzę kilkadziesiąt metrów

[TavarishPiesov]

[3/14] W środku są zachowane fragmenty ołtarza.

[TavarishPiesov]

[4/14] Kolejnym przystankiem jest Fort Wilhelma, kamienna budowla obronna z suchą fosą, której budowa rozpoczęła się w 1790 roku z rozkazu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna.

[TavarishPiesov]

[5/14] Idę dalej w las. Na mapie zaznaczony jest pomnik, podpisany „Deutsche Inschrift”. Okazuje się to być skałą w której wyryto symbol miecza, dwie daty – 1939 – 194X (ostatnia cyfra nieczytelna) oraz zdanie „Unser der sieg” („Nasze zwycięstwo”). Niestety nie znalazłem nic o historii tego kamienia.

[TavarishPiesov]

[6/14] Nieopodal, na wzgórzu w odległości około kilometra od poprzedniego kamienia znajduję kolejną dziwną skałę. Jest na niej wyryta swastyka oraz nieczytelne już, niemieckie słowa. Po prostu tak stoi w głuszy ten nazistowski totem. Niezwykła okolica.

[TavarishPiesov]

[7/14] Przemierzam kolejne kilometry, mijając w całej dotychczasowej wędrówce tylko jednego rowerzystę. W końcu docieram do niego. Stoi nieruchomo, jakby zadumany, spoglądając na ścieżkę. Nie ma zupełnej pewności, dlaczego postawiono tę niezwykłą figurę. Najpowszechniejsza wersja mówi, że Strażnik Wieczności stoi w miejscu, w którym w 1872 r. zamarzł miejscowy chłop. Odnaleziono go w nienaturalnej pozycji, przymarzniętego do drzewa. Inna wersja mówi, że Strażnik miał pełnić funkcję drogowskazu do Pokrzywna – na mufce

[TavarishPiesov]

[8/14] Nogi Kamiennego Człowieka - sztywne i bez przegubów wyrastają jakby spod ziemi. Dwa ramiona jak kołki o zaledwie zarysowanych dłoniach przytwierdzone są do nieruchomego tułowia. Na szerokich barkach siedzi sztywno osadzona, bez szyi, niepospolicie wielka głowa. Usta są zaledwie głębszą rysą. Nos mały, z okrągłym garbem. Ale z oczu Kamiennego, które są przecież tylko czarnymi wgłębieniami, przeziera coś niesamowitego. Odwieczna tajemnica?! Prastara mądrość?! Odpowiedź na zagadkę istnienia?!

[TavarishPiesov]

[9/14] Dary dla Strażnika

[TavarishPiesov]

[10/14] Wieczność. Na jej końcu kilka starych domów zapomnianych przez świat.

[TavarishPiesov]

[11/14] Nieopodal strażnika zaczyna się ścieżka która była świadkiem niezwykłych wydarzeń. Działo się to w czasie, kiedy Fryderyk Wielki prowadził z Austriakami długą i wyczerpującą wojnę o posiadanie Śląska. Wielu szlachciców tego kraju było wtedy jeszcze sprzymierzonych z domem cesarskim w Wiedniu i potajemnie zachęcało ludzi do buntu przeciwko najeźdźcy. Najzagorzalszym z buntowników był graf Herberstein. Miał on swoją posiadłość - Gorzanów - nad Nysą, ale ród grafa oraz rodzinny majątek znajdowały

[TavarishPiesov]

[12/14] Zbliża się noc, więc znajduję miejsce w którym muszę rozbić namiot. Jest to zbiornik retencyjny zbudowany na małym strumyku. Las szarzeje i znów zaczyna kapać, na szczęście po chwili przechodzi. Zostaje tylko wilgotne, ciężkie powietrze, ale jeszcze cięższa wydaje się cisza tej okolicy. W czasie wędrówki minąłem zaledwie kilka osób.

[TavarishPiesov]

[13/14] Ogień podnosi morale, tak samo jak ciepły posiłek (pomimo tego, że niedobry). Nie mogę tylko pozbyć się tego dziwnego uczucia. Tego, że ten las na mnie patrzy…

[TavarishPiesov]

[14/14] Przygoda odbyta oczywiście z mapą i kompasem, a z racji tego, że żyjemy w epoce elektroniki to i narzędzia elektroniczne. Polecam: mapa-turystyczna.pl

Dziękuję za uwagę kto dotrwał do końca. Niestety nie pomyślałem w ogóle żeby zrobić jakąś karteczkę z nickiem, a nie będę przecież tam wracał bo to 250km ode mnie.

Wszystkie zdjęcia mojego autorstwa

[Gmeras]

@TavarishPiesov a gdzie bebech? ( ͡º ͜ʖ͡º)

[TavarishPiesov]

@Gmeras tam gdzie jego miejsce, na tagu