Tytuł:27 śmierci Toby’ego Obeda Autor:Joanna Gierak-Onoszko Gatunek:reportaż Ocena: ★★★★★★★★★☆ ISBN:9788365970343 Wydawnictwo:Dowody na Istnienie Liczba stron:343 Kiedy dotarł do kantyny, dzieci patrzyły na niego w ciszy. Stanął w kolejce, wziął miskę z owsianką. Dał radę wmusić w siebie dwie łyżki. Ale po wczorajszym jego organizm nie był w stanie ich przyjąć i Ed zwymiotował. Wpatrywał się w jaskrawe kawałki marchwi, które zwrócił właśnie na szarawą owsiankę, i starał się powstrzymać kolejne torsje swojego nienawykłego do prądu, ledwie ośmioletniego organizmu. U jego boku pojawiła się wtedy siostra Wesley, opiekunka chłopców. Wzięła miskę Eda i wylała jej zawartość na podłogę. -Zjedz to - powiedziała. Chłopak zczołgał się na ziemię i zaczął zagarniać dłońmi masę z powrotem do naczynia, a zaraz potem - szukać łyżki. - Nie tak. Masz jeść jak pies. Ed nie rozumiał, więc siostra chwyciła jego głowę i wepchnęła do miski. Zapach wymiocin przemieszanych z jedzeniem sprawił, że chłopca znów chwyciły torsje. Próbował wydłubywać łyżką niezanieczyszczoną owsiankę z samego dna, ale nie na wiele się to zdało. Nie dawało się nie nabrać rzygowin, które - co prawda - śmierdziały jak ocet, ale smakowały gorzko, jak żółć.
(...)
Obrońca byłej zakonnicy przekonuje, że kontakt z własnymi wymiocinami to przykrość, ale przecież krótka, jednorazowa. Nie warto po czterdziestu latach wracać do jakiegoś niezbyt miłego, ale tylko epizodu!
Średnia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★★☆ (8.3 / 10) (12 recenzji) Następne podsumowanie tagu: 2022-05-01 00:00 tag z historią podsumowań » Kategoria książki: reportaż, literatura faktu, prasa Liczba stron książki: 343 Gatunek książki: reportaż
@dekonfitura: niedługo sam wrzucę wpis o tej książce, ale tak w telegraficznym skrócie: mam wrażenie, że autorka starała się zrobić z siebie coś między tańczącym z wilkami a dr Quinn, nieznośnie egzaltowany i infantylny styl, ale to można przełknąć. Gorzej, że jakoś po kilkudziesięciu stronach autorka zupełnie schodzi z tematu szkół i przez ponad 100 stron pisze serię luźnych anegdot o życiu rdzennej ludności w Kanadzie stawiając ich w niezbyt korzystnym
@Magnolia-Fan: to ja zupełnie inaczej ją odebrałam. Zrobiła na mnie wrażenie. Przyznaję, że nigdy się specjalnie historią Kanady nie interesowałam, więc moja wiedza na ten temat była szczątkowa. Może to jest nie bez znaczenia. Dla mnie narracja jest obiektywna i taka, jakiej oczekuję od reportażu.
@dekonfitura: ja może ostatnio jestem trochę zmęczony stylem reportażowym i trochę może za bardzo przez to jestem krytyczny, ale raczej zdania nie zmienię, że to zmarnowany temat
@dekonfitura: Jeśli mógłbym wtrącić swoje grosze, to skłaniam się bardziej ku ocenie @Magnolia-Fan. Książka zatytuowana jest "27 śmierci Toby'ego Obeda", więc spodziewamy się, że on będzie środkiem ciężkości tytułu, a tak wcale nie jest. Wspomniany jest na początku i na końcu (obszernie to obszernie, ale dalej, trochę mylący tytuł). Następnie, autorka rozwodzi się nad szkołami, klasztorami i duchownymi w którymśtam wieku, żeby potem skoczyć do czasów obecnych i opisywać kulturę
@zagubiony-pixel: w podsumowaniu napisała, jaki tytuł roboczy miała książka i dlaczego został zastąpiony tym obecnym.
Być może za mało historii samego Toby'ego Obeda jest w całości, skoro to on właśnie jest w tytule książki, jednocześnie uważam, że tyle, ile zostało przekazane, jest dość wymowne i obrazowe. Te pozostałe jego metaforyczne śmierci odbieram też w historiach reszty bohaterów. Skala tego zjawiska była na tyle duża, że skupienie się na historii jednego człowieka
Tytuł:
27 śmierci Toby’ego ObedaAutor:
Joanna Gierak-OnoszkoGatunek:
reportażOcena: ★★★★★★★★★☆
ISBN:
9788365970343Wydawnictwo:
Dowody na IstnienieLiczba stron:
343Kiedy dotarł do kantyny, dzieci patrzyły na niego w ciszy. Stanął w kolejce, wziął miskę z owsianką. Dał radę wmusić w siebie dwie łyżki. Ale po wczorajszym jego organizm nie był w stanie ich przyjąć i Ed zwymiotował. Wpatrywał się w jaskrawe kawałki marchwi, które zwrócił właśnie na szarawą owsiankę, i starał się powstrzymać kolejne torsje swojego nienawykłego do prądu, ledwie ośmioletniego organizmu.
U jego boku pojawiła się wtedy siostra Wesley, opiekunka chłopców. Wzięła miskę Eda i wylała jej zawartość na podłogę.
-Zjedz to - powiedziała.
Chłopak zczołgał się na ziemię i zaczął zagarniać dłońmi masę z powrotem do naczynia, a zaraz potem - szukać łyżki.
- Nie tak. Masz jeść jak pies.
Ed nie rozumiał, więc siostra chwyciła jego głowę i wepchnęła do miski. Zapach wymiocin przemieszanych z jedzeniem sprawił, że chłopca znów chwyciły torsje. Próbował wydłubywać łyżką niezanieczyszczoną owsiankę z samego dna, ale nie na wiele się to zdało. Nie dawało się nie nabrać rzygowin, które - co prawda - śmierdziały jak ocet, ale smakowały gorzko, jak żółć.
(...)
Obrońca byłej zakonnicy przekonuje, że kontakt z własnymi wymiocinami to przykrość, ale przecież krótka, jednorazowa. Nie warto po czterdziestu latach wracać do jakiegoś niezbyt miłego, ale tylko epizodu!
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter #ksiazki #books #czytajzwykopem #nonfiction #reportazbookmeter
źródło: comment_1649795270p6107k0vaDhUp8G212EwBH.jpg
PobierzŚrednia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★★☆ (8.3 / 10) (12 recenzji)
Następne podsumowanie tagu: 2022-05-01 00:00 tag z historią podsumowań »
Kategoria książki: reportaż, literatura faktu, prasa
Liczba stron książki: 343
Gatunek książki: reportaż
Ostatnie recenzje tej książki:
1\. 2022-01-17 - Użytkownik Zuleyka_z_Koviru ocenił na: ★★★★★★★★☆☆ (8.0 / 10) - Wpis »
2\. 2022-01-05 - Użytkownik SonoIo ocenił na: ★★★★★★★★★☆ (9.0 /
Dla mnie narracja jest obiektywna i taka, jakiej oczekuję od reportażu.
Być może za mało historii samego Toby'ego Obeda jest w całości, skoro to on właśnie jest w tytule książki, jednocześnie uważam, że tyle, ile zostało przekazane, jest dość wymowne i obrazowe. Te pozostałe jego metaforyczne śmierci odbieram też w historiach reszty bohaterów. Skala tego zjawiska była na tyle duża, że skupienie się na historii jednego człowieka