[Zerri]

#lacunafabularnieczarnolisto
#lacunafabularniestarwars

Koniec

Sala pałacu w Imritsarze była wypełniona po brzegi. Dostojnicy z całej planety przybyli na uroczystość koronacji. Od rodów Jerdów, Puimów i II-Rinów z mroźnej strony, po zamieszkujących wulkaniczne płaskowyże Gossów, Merditich i Dretchów. Wszyscy oni razem symbolizowali zgodę która w końcu zagościła na Holcei.

Esca stała na samym początku tegoż zgromadzenia, ubrana w królewską purpurę i włosami spiętymi grzebieniem, przypominała z twarzy bardziej jej matkę, dojrzałą matronę Karnasse, niż dzieciaka, wysłanego razem z bratem w serce galaktycznej polityki. Przez te kilka lat sporo się zmieniło, ale teraz Esca była gotowa na wszystkie przeciwności losu. Po jej prawicy czekała sama królowa. Tak samo gustownie ubrana, jednak z widocznymi oznakami opływającego czasu. To właśnie czas zadecydował, że ta niegdyś nieugięta kobieta postawiła oddać królewskie atrybuty młodszemu pokoleniu. Po lewej z kolei, miejsce zajmował hospodar Shxi, z widocznymi bliznami na twarzy. Ironiczne, że dawny przeciwnik był jej największym sprzymierzeńcem w starciu z niepokojami, które przeszły przez królestwo po śmierci Desny.

— Synowie i córy Holcei — na ułożony tuż przed dostojnikami podest wszedł odziany w złoto otyły kapłan, zwracając na siebie uwagę tłumu — zgromadziliśmy się tu, aby celebrować ukoronowanie nowego władcy. Planeta nasza przeszła ostatnio dużo wydarzeń, które wywarły na nas ogromny wpływ. Ale lud nas nie jest słaby, jest silny! Kiedy inni giną od ognia, my używany go do wykucia nowej broni. Kiedy inni giną od zimna, my używany go do zahartowania metalu. Tak oto Holcea przetrwała wieki pod przewodnictwem mądrych władców, a dzisiaj dołączy do tego wielkiego grona kolejny człowiek.

Utyty kapłan zszedł z mównicy, wziął w swoje ręce czekajacą dotychczas obok niego koronę, po czym podszedł do królewskiego potomka

— W imię Dire, Mek'ele, Nazretu i innych bóstw Szafirowej Otchłani, koronuje ciebie Jantarze, synu Magmora i Karnassy, na króla Holcei.

NIECH ŻYJE KRÓL JANTAR

NIECH ŻYJE KRÓL JANTAR

— A teraz kiedy część oficjalną mamy za sobą, idźmy się napić i dobrze zjeść. Szyneczka na mnie czeka, haha!

___________________________________________________

kilka godzin później_

Esca stała samotnie na balkonie królewskiego pałacu. Za jej plecami, w sali bankietowej trwała huczna zabawa, wszyscy bawili się z okazji koronacji nowego króla. Esca mimo, że kochała swojego starszego brata, i cieszyła się jego szczęściem, to coś ją tej nocy gryzło, i nie był to wszechogarniający mróz, tak pospolity po tej stronie planety.

— BIP BOP — komunikator ukryty w sukni Esci zadźwięczał, Esca na ten sygnał szybko wyjęła go i odpaliła hologram.

— Księżna Esca Aqre, miło cię znowu widzieć.
— Witaj Tankenie, ciebie też miło widzieć, ale pamiętaj, że nie musisz ale i nie powinieneś się tak do mnie zwracać.
— A co ja słyszę? Jakaś zabawa? Aż dziw, że nie jesteś tam, popijając drink.
— Wiesz, że już nie pije — powiedziawszy to, Esca zasłoniła jedwabiem mały szew na przedramieniu — wiesz też, że ta zabawa pozwala nam na wykonanie twojego planu. Wszyscy strażnicy i żołnierze świętują, mały może być swobodnie przetransportowany na Lachebie. Tam będzie bezpieczny, o tamtejszych pałacu wszyscy już zdążyli zapomnieć.
— Lachebia, ha! Wciąż zastanawiam się, jak udało ci się przekonać wszystkich, aby księżyc Holcei przemianować na Lachebie. I skąd w ogóle ten pomysł, już prędzej pole planetoid wokół Nal-Hutty powinno nosić imię Kormaka.
— Szczerze mówiąc sama nie wiem, może wciąż mam w sobie trochę tej szalonej nastolatki — na twarzy Esci pojawił się lekki uśmiech
— Może, choć szczerze mówiąc dostojna Esca bardziej mi pasuje.
— Mi też. Żegnaj Tankenie, będziemy w kontakcie. Aa, i niech Moc będzie z Tobą.
— Niech Moc będzie z Tobą, Esco.