[Tajch]

Dla ogromnej większości gatunków ewolucja oznacza ciągłą walkę o przetrwanie, w której formy gorzej przystosowane zanikają i ustępują miejsca formom lepiej przystosowanym. Są jednakże gatunki, które zdają się trwać wbrew ewolucji, w niezmienionej formie występując od milionów lat – określamy je mianem „żywych skamieniałości”.
Ciekawym przypadkiem całej grupy takich żywych skamieniałości jest rodzina ssaków naczelnych potrafiących przyjmować spionizowaną postawę, wytwarzać prymitywne narzędzia lub w przypadku form bardziej zaawansowanych udzielać się na forach internetowych, które od homo sapiens odróżnia przede wszystkim niższa inteligencja – mowa tu o rodzinie prawakoidów.
Najbardziej prymitywnym przedstawicielem tej rodziny jest homo prawaktus (pot. prawakopitek), charakteryzujący się prymitywną budową ciała, niewielkim mózgiem, zdolny do zapamiętania i powtarzania krótkich fraz (np. „j…ć ciapatych”), nadaje się również do prostych prac fizycznych oraz doglądania nierogacizny (choć należy pilnować, aby nie wyjadał paszy). Rzadko udziela się w internecie, łatwy do wykrycia ze względu na prymitywne wypowiedzi i dający się od razu wykryć brak inteligencji. Tworzone przez niego memy oraz styl wypowiadania się wywołują zażenowanie nie tylko wśród h.sapiens ale nawet wśród bardziej zaawansowanych przedstawicieli rodziny prawakoidów.
Zgodnie z przyjętym obecnie przez większość naukowców poglądem, z prawakopiteka wyewoluował homo prawilis, który w toku ewolucji uzyskał zdolność do trollowania w internecie. Osobniki z gatunku H. prawilis działają w małych grupach, przypominających stada szympansów. Grupie takiej przewodzi najsilniejszy lub najbardziej inteligentny osobnik (często z gatunku homo prawaenthalensis, patrz: naukowcy wiary). Hasła i przekaz dnia wrzucają razem, wchodząc w proste interakcje z osobnikami z gatunku homo sapiens; w ten sposób homo prawilis przekształca się w kierunku bardziej zaawansowanym w procesie antroposocjogenezy i funkcjonuje jako istota społeczno-internetowa. Interesujące są tutaj obserwowane dwie strategie przystosowania do środowiska, w którym przyszło im obecnie żyć, odmiennego od tego w którym wyewoluowali (obecnie przyjmuje się, że była to zapadła wieś z proboszczem jako przewodnikiem stada). Pierwsza to mimikra, upodobnienie się do osobników homo sapiens, z którymi dzielą daną niszę (np. wykop), często na tyle skuteczna, że odróżnienie h.prawilis od h.sapiens możliwe jest tylko poprzez zadawanie pytań wymagających samodzielnego myślenia i kreatywności oraz obserwacja zachowania danego osobnika wobec przedstawionych faktów. Druga to tworzenie własnych baniek informacyjnych lub działanie w zamkniętym stadzie, skuteczne do czasu gdy w większej liczbie pojawią się w danym środowisku osobniki h.sapiens.
Najbardziej zaawansowanym przedstawicielem prawakoidów jest homo prawaenthalensis, który prawdopodobnie ewoluował z h.prawilis. Konkurencyjna hipoteza zakłada powstanie h. prawaenthalensis w wyniku uwstecznienia h.sapiens, spowodowanego krzyżowaniem się z h.prawilis/h.prawaktus lub wynikającym z różnych przyczyn zbyt długim przebywaniem w internetowych stadach h.prawilis. Porównanie materiału genetycznego h.prawaenthalensis i h.sapiens wykazuje różnice w zaledwie ułamku procenta. Podstawowe cechy prawaenthalensis stanowiące o jego odrębności jako gatunku to archaiczne poglądy na społeczeństwo, kulturę i gospodarkę, przesądy oraz czerpanie przyjemności z przebywania w towarzystwie h. prawilis i prawakopiteków (np. różne marsze, zgromadzenia), na których chętnie oddziałują i często próbują im przewodzić. Poza tym wykazują szereg ciekawych przystosowań do życia w wymagającym środowisku internetowym, takich jak np. odporność na wiedzę i argumenty, umiejętność skrytego pomijania niewygodnych faktów, tworzenia postów na każdy, nawet zupełnie nieznany im temat i towarzyszące temu bardzo silne przekonanie o własnej nieomylności. Dzięki nim są w stanie przynajmniej czasowo funkcjonować samotnie poza stadem, co jest umiejętnością niedostępną dla h.prawilis.

#bekazprawakow #neuropa #4konserwy.ru #naukowcywiary