Tytuł: Zielona wyspa Autor: Igor Ostachowicz Gatunek: literatura współczesna ★★★☆☆☆☆☆☆☆
Bezludna wyspa. Raj w wersji all inclusive dla singla. Samotność, cisza, krajobraz jak z katalogu – oferta biura podróży wydawała się idealna. Dla Magdy te wakacje miały być odskocznią od niesatysfakcjonującej codzienności u boku bogatego męża. Zamiast wymarzonej i dobrze opłaconej samotni dostała jednak towarzystwo tajemniczego mężczyzny. Kim jest nieznajomy? Skąd wziął się na wyspie? Co wydarzy się między nim a Magdą?
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Jedyny plus tej książki jest taki, że szybko się czyta. Poza tym porypana jak paczka gwoździ. Pieprzenie o szopenie przez ponad 400 stron, a można było zmieścić w setce, góra dwóch. Jestem zawiedziona, bo poprzednia książka Ostachowicza (Noc żywych żydów) była zdecydowanie lepsza.
@faramka: może mi ktoś wytłumaczy co to znaczy szybko się czyta? każdy czyta mniej wiecej ze stałą prędkością, więc to nie zależy od książki tylko od własnych umiejętnosci czytania
@szaloneneutrino: odpowiem, co to znaczy *dla mnie*. Czasem są książki, które czytam wolniej - muszę się bardziej skupić, żeby zrozumieć, co jest napisane albo wyobrazić sobie opisywaną sytuację. Albo tekst jest tak nudny, że łapię się na tym, że czytanie to tylko przesuwanie wzroku po literach i właściwie to nie wiem, o co tam chodzi, więc wracam i czytam jeszcze raz ( ͡°ʖ̯͡°)
@faramka: ale jak książka jest nudna to po co ją czytać? pomijając lektury, podręczniki itp poza tym nie rozumiem jak książka z fabułą, w przeciwieństwie do np podręcznika może wymagać jakiegos szczególnego skupienia, nie musimy tu uczyć sie jakiś skomplikowanych regułek albo rozkminiać wzorów
@szaloneneutrino: kiedy zabieram się za książkę, to nie wiem, że jest nudna. Czytając mam nadzieję, że tylko fragmentami jest nudna, a dalej się rozkręci ( ͡°͜ʖ͡°) (z filmami mam to samo) Dwie ostatnie książki, które wymagały ode mnie więcej skupienia, to "Walden" Henry'ego Davida Thoreau i "Ostatnie rozdanie" Wiesława Myśliwskiego (tej akurat nie zmogłam). "Walden" to zbiór esejów filozoficznych, a "Ostatnie rozdanie" to powieść
Tytuł: Zielona wyspa
Autor: Igor Ostachowicz
Gatunek: literatura współczesna
★★★☆☆☆☆☆☆☆
Bezludna wyspa. Raj w wersji all inclusive dla singla. Samotność, cisza, krajobraz jak z katalogu – oferta biura podróży wydawała się idealna. Dla Magdy te wakacje miały być odskocznią od niesatysfakcjonującej codzienności u boku bogatego męża. Zamiast wymarzonej i dobrze opłaconej samotni dostała jednak towarzystwo tajemniczego mężczyzny. Kim jest nieznajomy? Skąd wziął się na wyspie? Co wydarzy się między nim a Magdą?
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jedyny plus tej książki jest taki, że szybko się czyta. Poza tym porypana jak paczka gwoździ. Pieprzenie o szopenie przez ponad 400 stron, a można było zmieścić w setce, góra dwóch.
Jestem zawiedziona, bo poprzednia książka Ostachowicza (Noc żywych żydów) była zdecydowanie lepsza.
#bookmeter
poza tym nie rozumiem jak książka z fabułą, w przeciwieństwie do np podręcznika może wymagać jakiegos szczególnego skupienia, nie musimy tu uczyć sie jakiś skomplikowanych regułek albo rozkminiać wzorów
Dwie ostatnie książki, które wymagały ode mnie więcej skupienia, to "Walden" Henry'ego Davida Thoreau i "Ostatnie rozdanie" Wiesława Myśliwskiego (tej akurat nie zmogłam). "Walden" to zbiór esejów filozoficznych, a "Ostatnie rozdanie" to powieść