Trochę ciekawych wykładów na arXivie z kilku edycji European School of High-Energy Physics:
Quantum Field Theory and the Electroweak Standard Model, A. B. Arbuzow – szybkie wprowadzenie do QFT, konstrukcja elektrosłabeg sektora Modelu Standardowego, jego podstawowe cechy, nierozwiązane problemy, fenomenologia
QCD, E. Laenen – chromodynamika kwantowa
Beyond the Standard Model, A. Pomarol – m.in. teorie GUT, problem hierarchii, dodatkowe wymiary, modyfikacje Higgsa, SUSY
Beyond the Standard Model, C. Csaki, P. Tanedo
Clermont - Trochę ciekawych wykładów na arXivie z kilku edycji European School of Hig...

źródło: comment_4eb9BEmlMl3EtRmSzi2PqVYBaeBMjt1l.jpg

Pobierz
The deconstructed Standard Model equation

The Standard Model of particle physics is often visualized as a table, similar to the periodic table of elements, and used to describe particle properties, such as mass, charge and spin. The table is also organized to represent how these teeny, tiny bits of matter interact with the fundamental forces of nature.

But it didn’t begin as a table. The grand theory of almost everything actually represents
Clermont - The deconstructed Standard Model equation

The Standard Model of particle...

źródło: comment_96xNOJ9wh9b9Iur7iU90O6xIoPYMpiNg.jpg

Pobierz
Może ktoś ma polskie wydanie Kwantowej teorii pola Weinberga i by mi napisał, jakiego słowa tłumacz użył do określenia "ubranego" (dressed) propagatora? Nie kojarzę żadnego innego polskiego źródła, w którym mógłbym to znaleźć, ale można ktoś zna inne i mógłby tam sprawdzić – też będę wdzięczny.

#fizyka #kwantowateoriapola
Pokutuje mit, że podstawowy obiekt fizyki kwantowej to funkcja falowa i że cała ta zabawa polega na bawieniu się włąśnie funkcją falową. Pierwszą część tezy da się obronić, ale druga to nieprawda i warto to naprostować. Tak naprawdę funkcja falowa nie zawiera takiej informacji co tzw. propagator, definiowany jako amplituda prawdopodobieństwa, że cząstka startująca w czasie t z punktu x znajdzie się w czasie t' w punkcie y, co możemy symbolicznie
@Clermont: Ten fakt wynika tylko z tego, że najłatwiej jest w ten sposób cokolwiek wytłumaczyć (np. niefizykowi), sam obraz Schrödingera jest chyba najprostszy w interpretacji. A wystarczy przejść do reprezentacji Heisenberga i zapomnieć o funkcji falowej praktycznie kompletnie.
#ciekawostka: artykuł 't Hoofta i Veltmana na temat regularyzacji (czyli, mówiąc najogólniej, radzenia sobie z nieskończonymi wyrażeniami) w kwantowej teorii pola. Holendrzy nie wymyślili regularyzacji wymiarowej, ale zastosowali ją do teorii typu Yanga–Millsa (podstawa Modelu Standardowego), przy których inne procedury regularyzacji zawodzą. Regularyzacja wymiarowa polega na tym, że rozbieżne całki po czterowymiarowych pędach (odpowiadające pętlowym diagramom Feynmana) zastępuje się całkami d-wymiarowymi, a potem przechodzi w granicy d → 4 i
Clermont - #ciekawostka: artykuł 't Hoofta i Veltmana na temat regularyzacji (czyli, ...

źródło: comment_a5bma7VOGjexHCxU6BxkPgQzM4fs1vNs.jpg

Pobierz
#ciekawostki:
Praca Diraca z 1927 roku uznawana za początek kwantowej teorii pola:
P.A.M. Dirac, The Quantum Theory of the Emission and Absorption of Radiation, Proc. Roy. Soc., A114, 243 (1927)
Dirac przeanalizował problem emisji i absorpcji promieniowania, traktując fotony jako osobne cząstki, by następnie potraktować wielofotonowy układ aparatem mechaniki kwantowej wielu cząstek. Wprowadził formalizm tzw. drugiej kwantyzacji (nazwa niefortunna, bo sugeruje, że jest kwantowane coś, co już było skwantowane).