Nie pojechałeś tam eksplorować, ale dla rozrywki. Jest to wycieczka, a ty jesteś zwykłym turystą, jak wszyscy
Nikt nie wiedział praktycznie nic na temat mojego pobytu w Ameryce Południowej. Co robię, gdzie jestem, jak się poruszam, dokąd zmierzam. Co jakiś czas dawałem znać rodzinie, że wszystko w porządku, i mniej więcej co się dzieje, ale w internecie było dość skąpo – to wtedy zacząłem dopiero pisać o podróżach.
Nie jesteś podróżnikiem. Jesteś zwykłym turystą
To było po kilkudniowym wypadzie do Norwegii. A może po Izraelu – sam już nie pamiętam. Wiadomość od gościa, który nic o mnie nie wie, a na zdjęciu profilowym… siedzi sobie w alpejskim kurorcie, na jakichś 3000 metrów, w dżinsach, czystej i nieskazitelnej kurtce, popijając w restauracji przy stoliku piwko. Pan Podróżnik.
Co jakiś czas spotykam się z podobnym komentarzem. Ludzie, kompletnie obcy, pojawiający się z kosmosu, po jednym zdaniu, zdjęciu czy krótkim wpisie stwierdzają z całą pewnością: Nie jesteś podróżnikiem! Ja nim jestem! Ja eksploruję, a ty… a ty zwiedzasz!
A Ty kim jesteś – turystą czy podróżnikiem? Co jakiś czas natykam się w różnych miejscach na batalię o tym, kto może mianować się zaszczytnym tytułem “podróżnika”. Nie Marcin, bo pojechał na Teneryfę z biurem podróży. Nie Agnieszka, bo przecież wróciła do Polski samolotem, a dodatkowo kiedy łapała stopa kilka godzin i nic się nie zatrzymało, to poszła na autobus. Kamil też odpada, bo nie jadł żarcia za śmietnika, tylko stołował się w restauracjach. Liczy się tylko autostop, freeganizm i spanie na squotach, a kto śpi w hotelach, ma walizkę i czystą bieliznę, to #!$%@?, nie podróżnik. Wtedy zwiedzasz, a nie eksplorujesz.
Kilka lat temu, setki kilometrów za kołem podbiegunowym, na dalekiej, norweskiej północy, rozbiłem namiot. Po sąsiedzku stał drugi – jednoosobowy. Po kilku godzinach poznałem właściciela tego mobilnego domu – okazało się, że też jest Polakiem, chłopakiem, który wracał z bardzo dalekiej podróży – arktycznego Svalbardu. Dostał się tam ponad rok wcześniej stopem (włącznie z przeprawą statkiem przez Morze Barentsa), pracował w hotelu, ochraniał turystów, oprowadzając ich ze strzelbą, sprzątał tamtejszą plażę. Artykuł o nim napisała nawet miejscowa gazeta – z dumą nosił dwie kartki w kieszeni kurtki.
Siedzieliśmy sobie w środku nocy, oświetleni słońcem dnia polarnego, i rozprawialiśmy na różne tematy. Gdy wyciągnąłem tablet, zrobił wielkie oczy, i pytał co to jest. Bartek, bo tak miał na imię, miał swój specyficzny, ale bardzo interesujący świat. Zarobił na norweskiej wyspie potężne pieniądze, ale wciąż spał w namiocie, poruszał się tylko stopem, żywił w norweskich śmietnikach – doskonale znał wszystkie miejsca w mieście, gdzie na koniec dnia wyrzucano całkiem świeżą i dobrą żywność.
Był ostatnim do przypinania ludziom łatek. Miał w dupie to, jak kto się określa, jak określają jego i w ogóle go to nie obchodziło, mimo, że wedle przeróżnych standardów wyczerpuje chyba w całości definicję słowa “podróżnik”.
Najgłośniej krzyczą ci, którzy mają najmniej do powiedzenia Ktoś przejechał się autostopem dwa razy, i on “eksploruje” inne państwa. Integruje się z ludźmi, a nie siedzi w hotelu.
Ktoś przeczytał dwie książki Cejrowskiego i od tej pory nie rozumie, jak można jechać na wakacje z biurem podróży, zamiast sprzedać lodówkę i kupić bilet w jedną stronę.
Ktoś spakował się w plecak, teraz jest backpackersem i gardzi turystami z, hehe, walizką.
Nie spotkałem się jeszcze z tym, żeby człowiek, który przemierzył kawał świata, z pogardą szufladkował ludzi według tego gdzie i w jaki sposób jeszcze. Żeby wywyższał się, bo w Rio de Janeiro jechał autobusem miejskim a nie taksówką, i doleciał sam, a nie czarterem z pilotem wycieczki.
Ale to standard w każdej chyba sferze życia. Widziałem masę chłopaczków, którzy po kilku tygodniach trenowania sportów walki wyrywali się do awantur, czuli królami ulicy. I facetów, którzy po kilku latach treningów byli ostojami spokoju, niezależnie od okoliczności.
Pewnego razu serwis echodnia.eu przeprowadzał wywiad z Wojciechem Cejrowskim, właśnie na temat turystów. Padło pytanie o wczasy all-inclusive, że polscy turyści tak lubią, i na dodatek takie wyjazdy nazywają podróżą. WC odpowiedział tak:
A co w tym złego? Ktoś ich za to krytykuje? Komuś nie podoba się, że po całym roku pracy chcemy odpocząć na luksusowo, chcemy, żeby nam ktoś usługiwał i podtykał frykasy pod nos? Pracowaliśmy ciężko, potem mamy krótki urlop i naprawdę nie rozumiem tych pretensji do kogoś, kto uważa “all inclusive” za najlepszy wybór. Nie każdy lubi zwiedzać.
I niech to będzie najlepsze podsumowanie. Żyj i daj żyć – zajmijmy się sobą i swoimi wyjazdami, a ludziom dajmy podróżować tak, jak tylko chcą.
@zbigniew-wu: według mnie ludzie boją się słowa turysta bo takie pejoratywne, z januszem z reklamówką z biedronki się kojarzy.
Rozumiem nie nazywanie kogoś kto raz na 5 lat jedzie na all-inclusive podróżnikiem, ale łapanie jakiegoś gigantycznego bólu o określenia to przesada. W każdej branży, tematyce czy hobby ludzie siedzący wewnątrz mają problem z określeniami i terminologią. Powinni zrozumieć, że tak samo się zachowują jak ludzie łapiący ból dupy o helikopter (smigłowiec
@zbigniew-wu: Pałkowski w swojej książce o przejeździe przez Syberię rozprawił się z tym zagadnieniem. Stwierdził, że dla turysty ważne jest bycie w jakimś miejscu, a podróżnik to osoba, dla której sama podróż do tego miejsca jest celem. A tak naprawdę to podróżnikiem jest ten, kto się za takiego uważa i nawet przejazd pekaesem do Sanoka może być dla niego frajdą i okazją do odkrywania świata z okna autobusu.
@zbigniew-wu: Ehhh, kiedyś sprzedam wszystko co mam, spakuję się w plecak i pójdę tam gdzie mnie nogi poniosą. Do tego czasu będę czytał twój blog ( ͡°͜ʖ͡°)
@pciem: zrobiłem trochę podobnie - tylko wcześniej kupiłem bilet w jedną stronę i jakoś wszystko poukładałem, polecam ( ͡°͜ʖ͡°) a do czytania zapraszam też jak już ruszysz ;)
@zbigniew-wu: Niestety podróżnicy to grupa społeczna z ogromnym kijem w dupie. Wróć - nie powinienem generalizować, bo jest to jednocześnie bardzo otwarta i pomocna grupa społeczna, ale niestety ma też swoją gorszą część. Tę, która ocenia całą resztę przez pryzmat swoich własnych dokonań, kategoryzując ich na lamusów i farciarzy, w zależności od tego czy osiągnęli "mniej" czy "więcej" ( ͡°͜ʖ͡°)
@zbigniew-wu ktoś wymyślił fajna definicję- flashpacking. to taki backpacking, ale z elektronika, hotelami i bez dziadowania. stąd teraz mogę zawsze powiedzieć, ze żadnym backpackerem nie jestem, i nikt nie może mieć o to do mnie pretensji, jak się określam ;)
Nikt nie wiedział praktycznie nic na temat mojego pobytu w Ameryce Południowej. Co robię, gdzie jestem, jak się poruszam, dokąd zmierzam. Co jakiś czas dawałem znać rodzinie, że wszystko w porządku, i mniej więcej co się dzieje, ale w internecie było dość skąpo – to wtedy zacząłem dopiero pisać o podróżach.
Nie jesteś podróżnikiem. Jesteś zwykłym turystą
To było po kilkudniowym wypadzie do Norwegii. A może po Izraelu – sam już nie pamiętam. Wiadomość od gościa, który nic o mnie nie wie, a na zdjęciu profilowym… siedzi sobie w alpejskim kurorcie, na jakichś 3000 metrów, w dżinsach, czystej i nieskazitelnej kurtce, popijając w restauracji przy stoliku piwko. Pan Podróżnik.
Co jakiś czas spotykam się z podobnym komentarzem. Ludzie, kompletnie obcy, pojawiający się z kosmosu, po jednym zdaniu, zdjęciu czy krótkim wpisie stwierdzają z całą pewnością: Nie jesteś podróżnikiem! Ja nim jestem! Ja eksploruję, a ty… a ty zwiedzasz!
A Ty kim jesteś – turystą czy podróżnikiem?
Co jakiś czas natykam się w różnych miejscach na batalię o tym, kto może mianować się zaszczytnym tytułem “podróżnika”. Nie Marcin, bo pojechał na Teneryfę z biurem podróży. Nie Agnieszka, bo przecież wróciła do Polski samolotem, a dodatkowo kiedy łapała stopa kilka godzin i nic się nie zatrzymało, to poszła na autobus. Kamil też odpada, bo nie jadł żarcia za śmietnika, tylko stołował się w restauracjach. Liczy się tylko autostop, freeganizm i spanie na squotach, a kto śpi w hotelach, ma walizkę i czystą bieliznę, to #!$%@?, nie podróżnik. Wtedy zwiedzasz, a nie eksplorujesz.
Kilka lat temu, setki kilometrów za kołem podbiegunowym, na dalekiej, norweskiej północy, rozbiłem namiot. Po sąsiedzku stał drugi – jednoosobowy. Po kilku godzinach poznałem właściciela tego mobilnego domu – okazało się, że też jest Polakiem, chłopakiem, który wracał z bardzo dalekiej podróży – arktycznego Svalbardu. Dostał się tam ponad rok wcześniej stopem (włącznie z przeprawą statkiem przez Morze Barentsa), pracował w hotelu, ochraniał turystów, oprowadzając ich ze strzelbą, sprzątał tamtejszą plażę. Artykuł o nim napisała nawet miejscowa gazeta – z dumą nosił dwie kartki w kieszeni kurtki.
Siedzieliśmy sobie w środku nocy, oświetleni słońcem dnia polarnego, i rozprawialiśmy na różne tematy. Gdy wyciągnąłem tablet, zrobił wielkie oczy, i pytał co to jest. Bartek, bo tak miał na imię, miał swój specyficzny, ale bardzo interesujący świat. Zarobił na norweskiej wyspie potężne pieniądze, ale wciąż spał w namiocie, poruszał się tylko stopem, żywił w norweskich śmietnikach – doskonale znał wszystkie miejsca w mieście, gdzie na koniec dnia wyrzucano całkiem świeżą i dobrą żywność.
Był ostatnim do przypinania ludziom łatek. Miał w dupie to, jak kto się określa, jak określają jego i w ogóle go to nie obchodziło, mimo, że wedle przeróżnych standardów wyczerpuje chyba w całości definicję słowa “podróżnik”.
Najgłośniej krzyczą ci, którzy mają najmniej do powiedzenia
Ktoś przejechał się autostopem dwa razy, i on “eksploruje” inne państwa. Integruje się z ludźmi, a nie siedzi w hotelu.
Ktoś przeczytał dwie książki Cejrowskiego i od tej pory nie rozumie, jak można jechać na wakacje z biurem podróży, zamiast sprzedać lodówkę i kupić bilet w jedną stronę.
Ktoś spakował się w plecak, teraz jest backpackersem i gardzi turystami z, hehe, walizką.
Nie spotkałem się jeszcze z tym, żeby człowiek, który przemierzył kawał świata, z pogardą szufladkował ludzi według tego gdzie i w jaki sposób jeszcze. Żeby wywyższał się, bo w Rio de Janeiro jechał autobusem miejskim a nie taksówką, i doleciał sam, a nie czarterem z pilotem wycieczki.
Ale to standard w każdej chyba sferze życia. Widziałem masę chłopaczków, którzy po kilku tygodniach trenowania sportów walki wyrywali się do awantur, czuli królami ulicy. I facetów, którzy po kilku latach treningów byli ostojami spokoju, niezależnie od okoliczności.
Pewnego razu serwis echodnia.eu przeprowadzał wywiad z Wojciechem Cejrowskim, właśnie na temat turystów. Padło pytanie o wczasy all-inclusive, że polscy turyści tak lubią, i na dodatek takie wyjazdy nazywają podróżą. WC odpowiedział tak:
A co w tym złego? Ktoś ich za to krytykuje? Komuś nie podoba się, że po całym roku pracy chcemy odpocząć na luksusowo, chcemy, żeby nam ktoś usługiwał i podtykał frykasy pod nos? Pracowaliśmy ciężko, potem mamy krótki urlop i naprawdę nie rozumiem tych pretensji do kogoś, kto uważa “all inclusive” za najlepszy wybór. Nie każdy lubi zwiedzać.
I niech to będzie najlepsze podsumowanie. Żyj i daj żyć – zajmijmy się sobą i swoimi wyjazdami, a ludziom dajmy podróżować tak, jak tylko chcą.
Link do wpisu na blogu
#zwtravel
Możesz zapisać/wypisać się klikając na nazwę listy.
Dodatek wspierany przez Cebula.Online
Masz problem z działaniem listy? A może pytanie? Pisz do IrvinTalvanen
! @zbigniew-wu @Fokstrot88 @PrawieJakBordo @tolstyy00 @ostatni_wolny_login @porbono @zuom @wyimaginowanychlopiec @Patyq_ @ostrvljanka @czarnorycerz @pelson96 @Awkward_Tit @MajorAutobus @cebulandia @sssabae @qwaq @dojcz_szpreche_nicht @Kradziej_mandarynek @Melisandre
Rozumiem nie nazywanie kogoś kto raz na 5 lat jedzie na all-inclusive podróżnikiem, ale łapanie jakiegoś gigantycznego bólu o określenia to przesada. W każdej branży, tematyce czy hobby ludzie siedzący wewnątrz mają problem z określeniami i terminologią. Powinni zrozumieć, że tak samo się zachowują jak ludzie łapiący ból dupy o helikopter (smigłowiec
A tak naprawdę to podróżnikiem jest ten, kto się za takiego uważa i nawet przejazd pekaesem do Sanoka może być dla niego frajdą i okazją do odkrywania świata z okna autobusu.
@zbigniew-wu: Nie do ogarnięcia dla mózgu przeciętnego Polaka.
Wystarczy zerknąć na pierwszą lepszą