Tytuł: Oko umysłu Autor: Oliver Sacks Gatunek: ★★★★★★★★★☆
Oliver Sacks, psychiatra i neurolog, opisuje historie chorobowe z zakresu zaburzeń kory wzrokowej. Książka rozpoczyna się opisaniem przypadku wyśmienitej pianistki, u której pojawia się aleksja muzyczna, która z czasem przeistacza się w bardziej zaawansowaną chorobę degeneracyjną obejmującą twarze i przedmioty. Innymi opisanymi przypadkami są m.in. Pat, która po silnym wylewie cierpi na afazję i Howard, który nagle przestał rozumieć to, co czyta. Autor pokazuje jak taka osoba funkcjonuje na co dzień, podchodzi do problemów swoich pacjentów nie tylko od strony neurologicznej, ale zaznacza również kwestie psychiczne, stara się nadać tym problemom namacalne kształty, tak aby czytelnik mógł wczuć się w sytuację pacjenta. Przechodzi do kolejnych przypadków, aż do momentu, w którym sam się nim staje. Oliver Sacks od dzieciństwa jest pozbawiony widzenia stereoskopowego, a z biegiem lat pojawia się u niego czerniak gałki ocznej naciekający na siatkówkę. W wyniku choroby i zabiegów traci on widzenie w prawym oku. Swoje przeżycia Sacks opisuje w formie dziennika. Przekazuje tam swoje obawy, myśli i sposoby radzenia sobie z przystosowaniem do nowego życia.
Sacks pisze swego rodzaju opowieści z przeplatającymi się faktami naukowymi. To zdecydowanie inne podejście niż te, które reprezentował Ramachandran. „Oko umysłu” nie jest ksiązką typowo naukową, brak w niej dokładnych opisów mózgu, obrazków poglądowych, ale można znaleźć wiele wniosków i wyników badań innych naukowców, których Sacks chętnie i często przytacza oraz pozycji książkowych, które są wg niego warte uwagi. Jest to ciekawa pozycja i przyjemna w czytaniu, ale określiłabym ją jako wstęp do ksiązki Ramanchandrana, więc jeśli ktoś interesuje się neuronaukami, to polecam przeczytać je w odwrotnej kolejności, niż ja to uczyniłam.
Tytuł: Neuronauka o podstawach człowieczeństwa Autor: V.S. Ramachandran Gatunek: ★★★★★★★★★★
„ W obszernej dziedzinie dociekań filozoficznych nie ma sprawy bardziej interesującej dla wszystkich łaknących wiedzy niż dokładna natura owej istotnej przewagi umysłowej, która wynosi człowieka nad zwierzę…” – takim oto cytatem rozpoczyna się ta niesamowita książka. Ten fragment idealnie oddaje jej ducha oraz przedmiot dociekań-co czyni nas ludźmi? O czym mówi mózg?
Znany neurolog prof. Ramachandran opowiada o niezwykłych przypadkach, które spotkał w swojej długoletniej praktyce lekarskiej i naukowej oraz tworzy podwaliny do zobrazowania i wyjaśnienia jak funkcjonuje mózg. Opisuje różnice w mechanizmach przepływu informacji u ludzi zdrowych, dotkniętych chorobą oraz u zwierząt. Opisy są dokładne, fachowe, ale jednocześnie przystępne dla czytelnika, który nie posiada tak ogromnej wiedzy nt. neurologii. W książce znajduje się też kilka obrazków, ułatwiających wyobrażenie sobie dróg neuronalnych, jakie przebiegają w każdym z procesów-powinno być ich zdecydowanie więcej!
Ramachandran na początku zaczyna dość łagodnie. Stawia pytania filozoficzne, neuronalne, opisuje funkcje mózgu, wspomina o kilku ciekawych przypadkach. Im dalej jednak w las, tym bardziej rozwija swoje myśli, analizuje, stawia coraz cięższe pytania, wysuwa hipotezy i zmusza do zastanowienia się nad możliwymi rozwiązaniami. Pierwszym tematem, nad którymi pochyla się profesor to fantomowe kończyny. Kolejnym zgadaniem jest zaburzenia widzenia, ale w zupełnie inny sposób, niż można by było się spodziewać. Zaburzenia dróg wzrokowych mogą być naprawdę różne: uszkodzenia neuronów kanonicznych, zaburzenia percepcji i zespół Capgrasa, ślepo widzenie. Jednym z najbardziej ciekawych rozdziałów jest jednak ten o synestezji, która być może jest przyczyną większego potencjału twórczego w ludziach (miał ją np. Nabokov i opisał wrażenia w swojej książce). Tematem „przy okazji”, którym zajmują się filozofowie i wydaje się być bardzo interesującym, są qualia. Ramachandran nie rozwija się zbyt mocno nad tym tematem, ale zdecydowanie pisze o tym na tyle ciekawie i zadaje takie pytania, że samemu chce się dowiedzieć więcej. Kolejne rozdziały są nie mniej ciekawe. Pojawiają się zagadnienia o neuronach lustrzanych i ich wpływie na nasze funkcjonowanie, również w aspekcie autyzmu, który rozwijany jest w innej części książki; o ewolucji języka, gdzie raczej więcej jest pytań, niżeli odpowiedzi, co absolutnie nie umniejsza świetności tego rozdziału. Następnie rozpracowywane jest nasze poczucie estetyki, wrażliwość na sztukę i piękno, gdzie również jest wiele hipotez, jak i faktów. Na końcu autor przytacza kilka krótkich problemów neurologicznych i ciekawych przypadków, oraz wniosków. Czytając tę książkę absolutnie nie można ominąć przypisów, które z racji swojej objętości znajdują się na końcu książki.
Ta książka to prawdziwa, syta uczta wiedzy i fascynujących ciekawostek ze świata neurologii. Osobiście jestem nią oczarowana. Rozpiętość podanych i przetworzonych informacji płynących z tej książki jest niewiarygodnie duża i niesamowicie interesująca, o czym może świadczyć ilość zapisanych przeze mnie notatek na brzegach książki. Ta pozycja jest dla wszystkich tych, którzy interesują się zawiłością funkcjonowania naszego mózgu, chcą się czegoś dowiedzieć o byciu człowiekiem „od strony technicznej”, ale również nie bojących się myśleć, zastanawiać, kwestionować, próbować odpowiadać na zadane pytania i czujących niedosyt wiedzy o nas samych.
@lezkaniebieska: bardzo interesujące pozycje. Na Ramachandrana poluję już od jakiegoś czasu, ale nigdzie nie mogę go znaleźć. Stąd pytam zazdrośnie: kupiłaś go gdzieś, czy może wypożyczyłaś?
@RDwojak: Kupiony jakiś czas temu razem z "Istotą człowieczeństwa", która nawiasem pisząc, mam nadzieję, ze będzie równie wyjątkowa :) Polecam zakupić. To zdecydowanie pozycja, którą trzeba mieć dla siebie, aby w każdej chwili można było zerknąć, przypomnieć sobie, doczytać. Tym bardziej, że im więcej spogląda się na notatki, tym więcej jest pytań :)
@lezkaniebieska: rozumiem, tylko że szukałem Neuronauki o podstawach człowieczeństwa w księgarniach internetowych oraz stacjonarnych i nie mogłem znaleźć :(. Pozostaje tylko Allegro.
@RDwojak: Niestety nie pamiętam gdzie była kupowana, ale faktycznie spoglądając na księgarnie internetowe w tej chwili, wszędzie pisze, że wyprzedane :o a na allegro tylko licytacja... Gdybyś chciał jakiś jeden rozdział to mogę wysłać jako zdjecia, jednak całość książki to zbyt dużo. I w takim razie powodzenia w szukaniu :)
Tytuł: Oko umysłu
Autor: Oliver Sacks
Gatunek:
★★★★★★★★★☆
Oliver Sacks, psychiatra i neurolog, opisuje historie chorobowe z zakresu zaburzeń kory wzrokowej. Książka rozpoczyna się opisaniem przypadku wyśmienitej pianistki, u której pojawia się aleksja muzyczna, która z czasem przeistacza się w bardziej zaawansowaną chorobę degeneracyjną obejmującą twarze i przedmioty. Innymi opisanymi przypadkami są m.in. Pat, która po silnym wylewie cierpi na afazję i Howard, który nagle przestał rozumieć to, co czyta. Autor pokazuje jak taka osoba funkcjonuje na co dzień, podchodzi do problemów swoich pacjentów nie tylko od strony neurologicznej, ale zaznacza również kwestie psychiczne, stara się nadać tym problemom namacalne kształty, tak aby czytelnik mógł wczuć się w sytuację pacjenta.
Przechodzi do kolejnych przypadków, aż do momentu, w którym sam się nim staje. Oliver Sacks od dzieciństwa jest pozbawiony widzenia stereoskopowego, a z biegiem lat pojawia się u niego czerniak gałki ocznej naciekający na siatkówkę. W wyniku choroby i zabiegów traci on widzenie w prawym oku. Swoje przeżycia Sacks opisuje w formie dziennika. Przekazuje tam swoje obawy, myśli i sposoby radzenia sobie z przystosowaniem do nowego życia.
Sacks pisze swego rodzaju opowieści z przeplatającymi się faktami naukowymi. To zdecydowanie inne podejście niż te, które reprezentował Ramachandran. „Oko umysłu” nie jest ksiązką typowo naukową, brak w niej dokładnych opisów mózgu, obrazków poglądowych, ale można znaleźć wiele wniosków i wyników badań innych naukowców, których Sacks chętnie i często przytacza oraz pozycji książkowych, które są wg niego warte uwagi. Jest to ciekawa pozycja i przyjemna w czytaniu, ale określiłabym ją jako wstęp do ksiązki Ramanchandrana, więc jeśli ktoś interesuje się neuronaukami, to polecam przeczytać je w odwrotnej kolejności, niż ja to uczyniłam.
Tytuł: Neuronauka o podstawach człowieczeństwa
Autor: V.S. Ramachandran
Gatunek:
★★★★★★★★★★
„ W obszernej dziedzinie dociekań filozoficznych nie ma sprawy bardziej interesującej dla wszystkich łaknących wiedzy niż dokładna natura owej istotnej przewagi umysłowej, która wynosi człowieka nad zwierzę…” – takim oto cytatem rozpoczyna się ta niesamowita książka. Ten fragment idealnie oddaje jej ducha oraz przedmiot dociekań-co czyni nas ludźmi? O czym mówi mózg?
Znany neurolog prof. Ramachandran opowiada o niezwykłych przypadkach, które spotkał w swojej długoletniej praktyce lekarskiej i naukowej oraz tworzy podwaliny do zobrazowania i wyjaśnienia jak funkcjonuje mózg. Opisuje różnice w mechanizmach przepływu informacji u ludzi zdrowych, dotkniętych chorobą oraz u zwierząt. Opisy są dokładne, fachowe, ale jednocześnie przystępne dla czytelnika, który nie posiada tak ogromnej wiedzy nt. neurologii. W książce znajduje się też kilka obrazków, ułatwiających wyobrażenie sobie dróg neuronalnych, jakie przebiegają w każdym z procesów-powinno być ich zdecydowanie więcej!
Ramachandran na początku zaczyna dość łagodnie. Stawia pytania filozoficzne, neuronalne, opisuje funkcje mózgu, wspomina o kilku ciekawych przypadkach. Im dalej jednak w las, tym bardziej rozwija swoje myśli, analizuje, stawia coraz cięższe pytania, wysuwa hipotezy i zmusza do zastanowienia się nad możliwymi rozwiązaniami. Pierwszym tematem, nad którymi pochyla się profesor to fantomowe kończyny. Kolejnym zgadaniem jest zaburzenia widzenia, ale w zupełnie inny sposób, niż można by było się spodziewać. Zaburzenia dróg wzrokowych mogą być naprawdę różne: uszkodzenia neuronów kanonicznych, zaburzenia percepcji i zespół Capgrasa, ślepo widzenie. Jednym z najbardziej ciekawych rozdziałów jest jednak ten o synestezji, która być może jest przyczyną większego potencjału twórczego w ludziach (miał ją np. Nabokov i opisał wrażenia w swojej książce). Tematem „przy okazji”, którym zajmują się filozofowie i wydaje się być bardzo interesującym, są qualia. Ramachandran nie rozwija się zbyt mocno nad tym tematem, ale zdecydowanie pisze o tym na tyle ciekawie i zadaje takie pytania, że samemu chce się dowiedzieć więcej. Kolejne rozdziały są nie mniej ciekawe. Pojawiają się zagadnienia o neuronach lustrzanych i ich wpływie na nasze funkcjonowanie, również w aspekcie autyzmu, który rozwijany jest w innej części książki; o ewolucji języka, gdzie raczej więcej jest pytań, niżeli odpowiedzi, co absolutnie nie umniejsza świetności tego rozdziału. Następnie rozpracowywane jest nasze poczucie estetyki, wrażliwość na sztukę i piękno, gdzie również jest wiele hipotez, jak i faktów. Na końcu autor przytacza kilka krótkich problemów neurologicznych i ciekawych przypadków, oraz wniosków. Czytając tę książkę absolutnie nie można ominąć przypisów, które z racji swojej objętości znajdują się na końcu książki.
Ta książka to prawdziwa, syta uczta wiedzy i fascynujących ciekawostek ze świata neurologii. Osobiście jestem nią oczarowana.
Rozpiętość podanych i przetworzonych informacji płynących z tej książki jest niewiarygodnie duża i niesamowicie interesująca, o czym może świadczyć ilość zapisanych przeze mnie notatek na brzegach książki. Ta pozycja jest dla wszystkich tych, którzy interesują się zawiłością funkcjonowania naszego mózgu, chcą się czegoś dowiedzieć o byciu człowiekiem „od strony technicznej”, ale również nie bojących się myśleć, zastanawiać, kwestionować, próbować odpowiadać na zadane pytania i czujących niedosyt wiedzy o nas samych.
#bookmeter #ksiazki
Wpis został dodany za pomocą skryptu do odejmowania
!Dzięki niemu unika się błędów w działaniach
!Pobierany jest zawsze ostatni wynik